Nieuw here

Jared stapte rustig rond hij verkende de omgeving waar hij was. Hij was net nieuw en nu was hij al bij de meer aangekomen. Jared liep naar de meer toe en vervolgens liet hij zijn hoofd zakken en hij nam een paar slokken van het water. Daarna hief hij zijn hoofd weer omhoog. Het was warm en de lente was al weer aangebroken. Jared was neutraal en zijn humeur was afwisselend de laaste tijd. Jared zwiepte was met zijn staart en de wint speelde lichtjes met zijn vacht. Jared zette één stap in het water en hij liep door tot het water bij zijn buik kwam. Daarna begon hij te zwemmen. En hij dook even en al gouw kwam hij weer boven water. Vervolgens zwemde hij weer naar de kant toe. Hij schudde zijn vacht uit en allemaal waterdruppels vielen op de grond. Het was wel lekker verfrissend. Jared liet een harde brul horen en een paar vogels vlogen weg omdat ze bang waren. “Lafaards.” Mompelde hij. Jared raaide met zijn ogen en hij ging zitten. Een onbekende geur drong zijn neus binnen zijn oren draaide naar achteren toe. En hij keek naar de plek waar hij het vandaan rook. Een lichte grijns versierde zijn lippen. En hij liet een kleine grom horen. Vervolgens ontblote hij lichtjes zijn tanden maar daar hield het ook wel weer bij. Jared gaapte kort en hij richtte toen zijn blik weer op de struiken daar kwam het vandaan. Jared wachtte af waarneer de tijger of een ander beest zich liet zien.

Een vrouwtjes tijger zat aan de overkant met haar net gebogen naar het water te drinken. Het frisse en koude water slokte ze met alle goesting binnen. Het was een warme tijd. Nog niet te warm om te zeggen dat het heet was, maar het was lente. De natuur was in volle bloei en nieuwe welpen werden geboren. Het was een leuk seizoen, dat moest ze toegeven. Toen ze aan de overkant een mannetje zag zitten ging haar staart ietwat dominant recht staan en haar oren netjes in haar nek. Een kleine grom ontsnapte uit haar bek. Vlug nam ze nog een paar laatste slokken en liep daarna triomfantelijk naar de overkant toe naar de tijger. "Hoi", zei ze droogjes waarna ze zich neerzette en de tijger kort in zijn oranje, gouden ogen. Ze waren best mooi. In tegenstellig tot haar saaie amandel bruine ogen. "Ik ben Maya", stelde ze haar voor kort voor en zwiepte haar staart van links naar rechts. De mooiste zonnestralen schenen op haar vacht en die blonk ook al weer meteen. Ooh, wat hield ze van dit leuke lente weertje. Nergens vond je een landgoed die mooier en leuker was dan Felidae. Dat had ze nu ook al wel eens door.

Jared keek op toen hij zag dat het een vrouwtje was. Jared liet een zachte grom horen maar daar hield het ook wel weer bij. Jared hoorde de vrouwtjes tijger iets zeggen en hij luisterde. ‘Hoi.’ Zij ze. “Hallo.” Zij hij kortaf terug. Jared bekeek haar even goed ze had bruine ogen en het was de zelfde ras van katachtige. Jared rook even en dat nam hij goed in zich op. Jared zwiepte met zijn staart naar links en dan naar rechts. Hij hoorde dat ze zich voorstelde als Maya. “Aangenaam.” Zij hij droogjes tegen haar. “De naam is Jared.” Zij hij kortaf. Deze gesprek kon best wel interessant worden vond hij. De wint speelde lichtjes met zijn vacht en de zon scheen op zijn huid zijn ogen waren oranje en een beetje goud achtig van kleur dat stond best wel goed bij hem. Hij hield wel van lente er werden welpen geboren en sommige welpen overleefde het weer niet. Zo ging de natuur. “En ben jij al lang hier? Ik ben er pas vanochtend aan gekomen.” Zij hij. Een grijns versierde zijn lippen en hij keek nogmaals haar goed tot nu beviel het hem wel maar er kon nog van alles gebeuren.

Maya keek naar Jared en glimlachte zachtjes toen hij 'aangenaam' zei. "Insgelijks Tijger Jared", zei ze beleefd tegen haar. Maya vond beleefdheid heel belangrijk in haar leven. Het was een van de weinige dingen die ze echt goed kon en waar ze echt naar streefde. Ze had het geleerd van haar overleden ouders. Moesten die *slecht woordgebruik* tijgers haar ouders niet vermoord hebben zou ze die nog steeds bij haar hebben en kon ze nog meer van hun leren. Maar nee, ze moesten vermoord worden omdat ze blijkbaar de 'verraders' van de troep waren. Haar ouders hadden gelijk alleen maar eens een maand weg geweest. Maya wilde ze eigenlijk met huid en haar verslinden, maar ze moest ze natuurlijk eerst nog vinden. Toen ze uit haar gedachten sprong en terug in de realiteit belandde glimlachte ze zacht en probeerde de vraag goed in haar geheugen te printten. "Ik ben hier al een jaar. Het bebalt me hier wel", zei ze weer op haar nette beleefde toon en keek het mannetje daarna weer aan. "En u?", vroeg ze

Jared keek naar Maya en hij zag dat ze vertrokken was dus eigenlijk dat ze in haar gedachten was. Jared kon niet weten wat ze dacht natuurlijk niet en dat zal hij ook nooit weten ook. Jared glimlachte even naar haar. Jared hoorde dat ze al een paar jaar hier was. “O, ik ben er pas één dag wel een heel groot verschil vind je niet?” Zij hij op een speelse toon. Jared keek even rond en daarna richtte hij zijn blik weer op Maya tot nu toe beviel het hem best wel. Jared glimlachte nog maals naar haar. “Nog wat beleeft?” Vroeg hij. Jared moest wel wat verzinnen anders was het heel erg stil en dat werd het minder leuk.Jared zag even later een helen grote vis zwemmen het was een reus. Zijn blik ging weer terug naar Maya wat zou zij denken? Jared ging vervolgens liggen en hij zwiepte wat met zijn staart Jared hoorde gezoem om hem heen en hij zag een wesp verschijnen en die ging op zijn neus zitten Jared keek er naar maar hij begon al gouw schil te kijken dus hij schudde met zijn hoofd om de wesp weg te krijgen de wesp verdween al snel uit zijn zicht. Een grijns versierde zijn lippen en hij richtte zijn blik weer op Maya.

Maya lachte waarna ze naar Jared keek en een grote warme glimlach op zette. "Het is inderdaad een heel groot verschil. Maar je went het hier wel, ik spreek uit ervaring", zei ze zacht en beleefd en schudde haar kop uit waarna ze haar lippen af likte van het bloed dat van haar tandvlees af droop. Daarnet had ze nog een konijn gedood. Die smaakte verrukkelijk! Toen ze Jared zag kijken naar een gigantische vis en daarna weer naar haar keek wist ze de link al meteen liggen. "Oké", stemde ze toe zonder eigenlijk een vraag gehoord te hebben en schoot vooruit om de vis in haar klauwen te krijgen. En ja hoor, na vele pogingen en vele vloekwoorden had ze eindelijk de vis tussen haar tanden. "Tast toe", zei ze beleefd waarna ze de vis aan Jared voorschotelde. "Eet maar", zei ze vriendelijk en hoorde zijn vraag. Of ze nog wat beleefd had...Pff, ze had een troep. "Ik heb een troep, nog maar net", zei ze zacht en glimlachte. "En u?", vroeg Maya.