Een mooi uitzicht.

De sneeuw was dan wel een beetje aan het smelten, maar dat hielt niet in dat een sneeuwpanter zich hier niet thuis voelde. Met trage passen zetten een sneeuwpanter zich voort door de sneeuwvlakte ze had net gegeten en was op zoek naar een plek waar zij zich thuis zou voelen. Kreta zag overal sneeuw en onwillekeurig begon ze te glimlachen. Een stuk verderop zag Kreta een opening van een grot. Ze versnelde haar pas en liep de grot binnen. Met een keurende blik keek Kreta de grot rond. Een groot rostblok dat van boven vlak was kon voor slaapplaatst dienen. Kreta sprong erop en ging liggen. Tot haar verbasing was het hier in de grot best nog warm en ze keek naar buiten en zag dat er een heel mooi uitzicht vanuit de grot over de sneeuwvlakte uit keek. Kreta zuchte diep van opluchting. Ze had een thuis gevonden en wilde hier niet meer was. Het gekraak van sneeuw trok Kreta's aandacht en ze liep de grot weer uit waar ze een gedaante haar kant op zag komen lopen?

Beneath hoorde vanuit zijn grot iemand ademen. Toen hij erop af kwam lopen, zag hij een vrouwelijke sneeuwpanter naar buiten komen. Blijkbaar had ze hem gehoord. Hij ging voor haar neus staan en keek haar recht in haar ogen aan. "Wat moet je in mijn grot" zei hij, met een chagrijnige stem. Hij wou geen anderen in zijn grot. Dan had hij geen rust. Anderen waren irritant. Hij wou deze sneeuwpanter niets aandoen, hij wou alleen niet dat ze in zijn grot kwam. De meesten raakten geeïrriteerd door zijn chagrijnige opmerkingen, maar daar kon hij niets aan doen. Zo was hij gewoon. Als dit vrouwtje had gereageerd zou hij zichzelf maar even voorstellen. Dan wist die sukkel tenminste de naam van de eigenaar.

De stem van een Puma kwam nogal chagrijnig over, maar Kreta wist niet dat de grot die ze nu betreden had van hem was en keek even over haar schouder, waarna ze haar kop weer naar de Puma draaide. 'Ik wist niet dat deze plek al bezet was? Maar het rook niet of het bewoond was.' zei Kreta en liep nog iets verder tot ze in de sneeuw stond. 'Weet u hier ergens nog een lege grot?' vroeg Kreta met de nadruk op lege en draaide zich om naar de Puma die nu voor zijn grot opening stond. Haar gedrag rond boze katten was relatief normaal, want ze kon het wel maar ze wilde geen nagels vuil maken als het niet nodig was.

"Ik wist niet dat deze plek al bezet was? Maar het rook ook niet of het bewoond was," zei de sneeuwpanter. Jaja. Dacht Beneath. Smoesjes. "Weet u hier ergens nog een lege grot?" vroeg de sneeuwpanter toen. Beneath lachte in zichzelf. U? Hij was geen u. Hij hield niet van dat nette gedoe. Op een of andere manier deden anderen dat wel vaker, proberen respect te tonen om zo toch een beetje aardig te doen. Wees gewoon jezelf. Beneath gromde lichtjes. Hij dacht even na. "Ik weet zo geen grot. Maar als je per sé in deze grot wilt, mag je hier wel een nacht blijven," antwoorde hij terwijl hij een andere kant op keek. Hij keek de sneeuwpanter weer aan. "Hoe heet je?" vroeg hij opeens.

Het lichte grommen maakten dat Kreta even een andere kant op keek, maar toen ze zijn voorstel hoorde keek ze de puma weer aan. 'Voor vanacht is het prima, maar morgen ga ik mijn eigen grot zoeken.' zei Kreta en was lichterlijk verrast toen er opeens naar haar naam gevraagd werdt. 'Kreta en die van jouw?' vertelde Kreta haar naam en vroeg daarna naar die van de puma. Door zijn geur kon Kreta merken dat het een mannetje was en ze ging zitten, nu ze toch even hier bleef? De sneeuw lag er prachtig bij en de ondergaande zon liet de sneeuw vlonkeren. Kreta keek weer naar de puma en wachten geduldig.

Beneath luisterde niet echt naar Kreta, tot ze haar naam noemde. "Kreta en jij?" antwoorde Kreta. Hmm, Kreta. Mooie naam. "Ik ben Beneath," antwoorde Beneath. Hij snapte nooit waarom zijn ouders hem zo hadden genoemd. Beneath? Beneden? Misschien is hij beneden geboren... Hij keek naar de zon die onderging. Toen keek hij weer naar Kreta. Misschien waren niet alle andere dieren op de aarde sukkels. Misschien moest hij wat aardiger worden. Deze gedachten vrolijkten hem wel een beetje op. Misschien moest hij opnieuw beginnen. "Het spijt me dat ik soms zo bot doe. Zo ben ik gewoon. Denk ik," zei Beneath wat ongemakkelijk. Hij vond het best moeilijk om aardig te doen, hij was gewoon als vuilnis opgevoed.

'Hm, Beneath. Een aparte naam maar klink wel leuk.' zei Kreta en er drong een geur haar neus binnen. Meteen draaide Kreta haar kop om en zag een poolhaas over de vlakte rennen. Kreta zei verder nog niets en spurte er op af en greep het diertje na even achterna jagen bij zijn achterwerk. Daarna drukte ze haar prooi tegen de grond en beet de haas dood. Niet veel verder op zat een jong van de haas en Kreta sloeg er met haar poot na. Het jong wilde weg rennen, maar door de klauwen van kreta raakte ze de slagader en bloede het jong dood. Kreta pakte beide prooien op en leip terug naar de grot van Beneath, daar legde ze de grote haas voor hem neer en slokte het jong op. Beneath had haar aanbod nog niet gegeten en ze keek hem met een scheve kop aan. 'die haas is als bedankje dat je me vannacht hier laat slapen.' zei kreta en ging liggen.

Kreta legde een haas voor Beneath's poten neer nadat ze er twee gevangen had. "Die haas is als bedankje dat je me vannacht hier laat slapen" zei ze. Beneath knikte. "Bedankt," zei hij en boog zijn hoofd om de haas op te eten. Toen hij klaar was likte hij wat bloed van zijn neus. "Ik ga nu slapen. Ik wil je morgen wel helpen met het zoeken van een grot," zei hij en liep de grot binnen. Hij ging op de plek liggen waar hij altijd lag, staarde nog even naar het mooie uitzicht, en sloot toen zijn ogen. Hij hoorde Kreta's adem nog een tijdje, maar viel toen in slaap.

Beneath at haar geschenk op en ging daarna slapen. Kreta liep de grot ook in en ging een stukje bij de puma vandaan liggen en keek nog een tijdje naar buiten. Ze zag hoe de zon achter besneeuwde bergen zakten en de hemel fluweel zwart kleurde met wit/gele kristallen aan de hemel verspreiden. Moeder maan kwam ook in zicht en liet haar licht stralend neer op de aarde. Kreta legde haar kop over haar poten , waarna ze haar ogen sloot en in slaap viel.
De volgende ochten werdt Kreta als eerste wakker en liep de grot uit waar zij zich helemaal uitrekte. Kreta snoof de ochtenlucht op en keek over de sneeuwvlakte uit. Er was nieuwe sneeuw gevallen en Kreta begon haar prooi op te sporen. Niet ver van de grot ontdekte ze een kleine groep wilde ganzen en voorzichtig sloop ze dichterbij. Toen Kreta dichtbij genoeg was sprong ze op en landen met haar voorpoten op twee slapende ganzen. De rest schrok wakker en Kreta probeerde nog eentje tussen haar kaken te vangen, maar de vogels waren gevlogen. Mopperend doden ze de twee gevangen vogels en pakte ze bij hun lange nekken in haar muil. De terug weg was gemakkelijk, want ze hoefde haan eigen sporen maar terug te volgen en ze zag dat Beneath ookal wakker was geworden. 'goede morgen!' riep Kreta en legde een van de ganzen neer. Ze liep naar haar tijdelijke plekje en begon haar ganz op te eten. Toen ze haar prooi op had hoorde wat woorden vallen en keek even rond, maar ze zag dat het Beneath was en keek hem rustig aan.

Toen Beneath wakker werd, was Kreta al weg. Ze was vast even gaan jagen. Hij ging eventjes naar buiten en ging in de sneeuw liggen. Na een tijdje kwam Kreta aanlopen met een paar ganzen. "Goede morgen!" riep ze. Beneath zweeg eventjes, en opende toen zijn mond. "Jij bent wel erg actief, of niet?" vroeg Beneath. Het was misschien een beetje brutaal, maar zo bedoelde hij het niet. Hij bedoelde het meer als grapje. Zometeen zou hij ook maar eens wat prooi gaan vangen. Hij had aardig honger na een hele nacht slapen, maar had niet zo'n trek in gans.

De woorden van Beneath leken hard, maar Kreta luisterde er even goed naar en glimlachte toen naar de puma.
'Ach je moet toch wat, die beesten vallen niet zomaar uit de lucht in onze bekken.' zei Kreta droogjes, maar haar grijns verried dat ze een lolletje uit wilde halen en ze legde haar poten even over elkaar. Haar hele leven was kreta al actief geweest en ze had nooit echt lang stil gezeten, zelfs niet in warmere gebieden. Wat voor sneeuwpanters en voor alle katten die normaal in koude gebieden leefde niet normaal was, maar Kreta was dan ook een half om halfje. Maar alles dat je van buiten kon zien was van de Sneeuwpanter , maar van binnen was ze meer een zwarte panter die meer in warmere gebieden voor kwamen. Kreta stond op en wilde al weer weg gaan op zoek naar een grot voor haar zelf, maar iets hielt haar nog tegen.

Beneath luisterde naar Kreta. Hij knikte instemmend. Hij bekeek haar nog eens goed. Sneeuwpanters.... Hij was die nog niet vaak tegengekomen. Misschien omdat hij meer in warme gebieden rondliep. Op dit moment had hij het niet erg koud, maar hij zou liever naar een wat warmere plek gaan. Het enige probleem was dat hij niet wist waar dat was. Daarom was hij ook zo lang bij deze grot gebleven. Misschien dat Kreta samen met hem daar heen kon gaan? Waarschijnlijk niet, de meeste sneeuwpanters gaan niet graag naar warme plekken. Maar misschien... "Ik wil eigenlijk graag naar een warmere plek... Heb je zin om mee te gaan?" vroeg hij. Normaal gesproken vond hij het niet erg om alleen te reizen, maar een beetje gezelschap vond hij nu wel prettig. Vooral omdat zij de weg misschien wel wist.