Danger

Beneath staarde droogjes naar de vulkaan. Wanneer zou die uitbarsten? Hij was hier net nieuw, en was hier terechtgekomen. Hij stond op een zwart stuk opgedroogde lava. Hij ging zitten. Hij ademde in. Maar het was meer rook dan zuurstof, van wat hij inademde. De vulkaan leek niet te gaan uitbarsten, maar Beneath bleef op zijn hoede. Opeens hoorde hij geluid achter zich. "Wat moet je" gromde hij. Hij wachtte tot de aanwezige zou antwoorden. Hij dacht terug aan waarom hij hier gekomen was. Al die sukkels van zijn vorige leefgebied. Lafaards. Ze hadden verloren van de nog grotere sukkels, daarom moesten ze hun gebied inleveren. Beneath had er spijt van dat hij naar ze had geluisterd. Het is hier niet veilig, hadden ze gezegd. Wat is veiligheid? Dit is ook niet veilig. Pff, veiligheid. Een zachte geeïrriteerde grom verliet zijn keelgat.

Haar nagels tikten licht op het harde gedroogde lava. Ze likte haar lippen af en keek rond. Ze had honger, niet dat hier iets te eten was, maar ach, Ze moest alles ontdekken! Haar stappen versnelden en in een draftempo schreed ze over de stenige grond. Ze opende haar mond en liet alle geuren diep in zich opnemen. Alles wat ze rook was zwavel en enkele oude sporen van katachtige. Maar er was ook een verse bij! Een mannetje liep over de harde grond en Zanyatta grijnsde. Al van deze afstand was zijn geïrriteerde sfeer te merken en Zanyatta rolde met haar ogen. Sommige waren altijd geïrriteerd, en vaak zonder reden ook! Ze gromde even toen ze haar buik weer hoorde knorren en stapte recht op het mannetje af. ‘’Ik moet niks, En stel dat ik iets wou, Wat wou je dan gaan doen?’’ Zei ze met haar lichte, zuivere stem waarin een speelse brutaalheid te horen was..

"Ik moet niks. En stel dat ik iets wou, wat wou je dan gaan doen?" klonk er opeens achter hem. Beneath draaide zijn kop naar achteren, bekeek de katachtige eventjes, en keek weer voor zich. Hij zweeg voor een moment. "Als je niets wilt, waarom praat je dan tegen me?" vroeg Beneath. Hij vond het niet vervelend, eerder aangenaam dat er iemand was die reageerde. Maar hij vond het gewoon leuk om haar deze vraag te stellen, omdat hij die zelf niet zou kunnen beantwoorden. Nieuwsgierig wachtte hij op een antwoord. Hij grijnsde een beetje en vanuit zijn ooghoeken keek hij naar het vrouwtje die nog steeds geen antwoord had gegeven.

Even gleed een blik van respect over haar ogen toen ze de kat aankeek. ‘’Nou dat zal ik vertellen’’ Glimlachte ze ‘’Ik ben namelijk een echte dame, en dan zou het ongehoord zijn niet te antwoorden, is het niet?’’ En ze hield haar hoofd licht scheef toen ze de kat aankeek. Ze ging zitten en zette haar voorpoten recht naast elkaar. Ze likte even over haar voorpoot toen ze de kat afwachtend aankeek. Wat zou hij doen? Ze snoof de zwavelachtige geur diep in en rimpelde haar neus. Bah, dat was vies!

Ze ging even liggen maar stond weer op. De grond was een vreemde mengeling tussen koud en warm en haar ongeduldige aard maakte dat ze iets geirriteerd werd. Ze probeerde het te verbergen en keek de kat glimlachend aan.

[flutpost, sorry!]

Beneath luisterde geduldig naar haar antwoord. Hij draaide zich om en keek haar nu recht aan. Hij knikte tevreden en grijnsde een beetje. "Ja, daar heb je gelijk in," zei hij. Hij bekeek de vriendelijke glimlach op de snoet van het vrouwtje tegenover hem. "Ik ben Beneath," stelde hij zichzelf voor. Hij was nieuwsgierig naar haar naam. Hij staarde eventjes naar de lucht. Een paar vogels vlogen over Vulcano Island. Waarschijnlijk waren zij twee nu de enige levende wezens op Vulcano Island. Hij keek opzij en zag een stroompje lava door een smalle spleet glijden. De vulkaan leek niet uit te gaan barsten, maar er was wel lava. Nieuwsgierig volgde hij het stroompje met zijn ogen. Hij schudde even met zijn kop en keek weer voor zich. Hij keek haar afwachtend aan.

[Ik heb ook flutposts hoor. Oftewel; inspiratieloosheid heerst :') ]

Ze knikte en luisterde naar de woorden van de kat voor haar. ‘’Beneath’’ Proefde ze zijn naam op haar tong. ‘’Aangenaam, Ik ben Zanyatta’’ En ze volgde zijn blik naar de lucht. Enkele magere vogels vlogen uiterst traag door de lucht en ze voelde haar maag weer knorren. Grijnzend keek ze Beneath aan. ‘’Dat krijg je ervan als je een dag niet eet’’ En met haar ogen volgde ze het kleine lavastroompje dat met een traag tempo schuin naar beneden afliep. De grond onder haar trilde een fractie van een seconde en een klein steentje stuiterde richting het lavastroompje waar het vervolgens in verdween. Met haar ogen volgde ze het steentje dat binnen enkele seconden verdwenen was en een rillen liep langs haar ruggengraat. Als er nou iets zal gebeuren stond hun hetzelfde lot te wachten als het steentje! Ze zwiepte ritmisch met haar staart over de grond en wachtte nu kalm het antwoord van de kat voor haar af..

[ vind ik al iets beter!]]

Beneath knikte als antwoord. Zanyatta is best een leuke naam. Opeens hoorde hij een maag knorren, en al gauw een reactie. "Dat krijg je er van als je een dag niet eet," zei Zanyatta grijnzend. Beneath grijnsde terug. "Eten zul je hier niet vinden," zei hij terwijl hij om zich heen keek. Hij keek naar een steentje die in de lavastroom viel en bijna meteen verdween. Hij zweeg even, en gaapte. "Ik ga zo meteen maar weer terug naar m'n grot," zei hij droogjes, om de stilte te verbreken. Hij keek Zanyatta eventjes aan, en keek toen weer naar de lavastroom. "Ben je al lang in Felidae?" vroeg hij opeens. Niet dat het hem heel erg intresseerde, maar hij wou op een of andere manier toch iets meer weten van Zanyatta. Een naam was niet genoeg, vond hij. Hij staarde eventjes voor zich uit en lachte in zichzelf. Hij had eigenlijk best een saai leven. Een beetje spanning kon hij wel gebruiken. Misschien was hij daarom ook wel naar Vulcano Island gekomen.