Wanna play?

Een grote, sierlijke maar vooral dreigende tijgerin stapte respectloos over de grens heen. Het stonk hier naar wolven, die ranzige honden dachten werkelijk haar aan te kunnen. Natuurlijk kwam ze hier liever niet, maar ze moest er door heen wilde ze aan de andere kant van Felidea komen. En dat was dus een gevaarlijke tocht. Haar grote getrainde poten plaatste zich op de grond. Klauw afdrukken bleven achter in de harde grond terwijl ze begon te lopen. In eén klap werd alles donker. Een kleine grijns doemde op bij Cissnei terwijl ze een zacht geblaas liet horen. Een waarschuwen voor iedere wolf, en voor iedere katachtige die dacht haar even een bezoekje te kunnen brengen. Nouja, nu ze er zo over na dacht kon dat nog wel spannend worden. Ze was dan ook benieuwd of hier meer katachtige waren.

Xith rende zo snel als hij kon. Een paar keer keek hij achterom, lachend. "Je kunt me niet pakken, regenwolk!" zei hij met een grote glimlach. De regenwolk dreef langzaam met de wind mee. Xith had geen zin om nat te worden, dus was hij maar naar het wolvenwoud gerent. Al besefte hij niet dat het hier super gevaarlijk was. Hij kon zo opgegeten worden, als een klein welpje. Hij ging ietsje rustiger lopen. Hij hoorde gegrom van een wolf. "Ik ben niet bang hoor," zei hij, en stak zijn kop omhoog. Hij wist niet dat die wolf sterker was. In de verte zag hij een tijgerin. Ze leek een beetje op zijn moeder, maar hij was teleurgesteld toen hij zag dat ze het niet was. Misschien kon zij hem te weg wijzen, naar een plek waar het niet regent. "Hoi," zei hij, met een ondeugende klank in zijn stem. Hij bekeek de tijgerin nog eens goed, terwijl hij zijn kop scheef hield. Ze zag er sterk uit, en net zoals hem, niet bang. Zou ze wel aardig zijn? Dat kon hem ook niet schelen. Hij wou de weg vinden, punt uit. En trouwens, waarom zou ze hem aanvallen? Ik ben toevallig wel Xith, zei hij in zijn gedachten. Hij likte eventjes zijn voorpoot schoon en keek de tijgerin toen nieuwsgierig, en brutaal tegelijkertijd aan.