I'm safe here. Until i try to start again.

Met zware pas liep Avani langs de rivier. Het was hier een prachtige omgeving, maar daar kwam Avani niet voor. Ze moest aan totaal andere dingen denken nu. De zoveelste zucht verluit haar keel. Er was hier geen levende ziel te bespeuren. Zowel katachtigen, als prooidieren. Deze plaats was heel anders dan waar Avani al allemaal geweest was hier in Felidae. Ze kwam hier terecht in Felidae, door het wolven-woud, wat vol zat met prooidieren, en zekerlijk wolven. Daarna ging ze op doortocht in het hoge noorden, waar ze de welp Xith van zijn ondergang redde. Avani mocht dan wel dapper zijn, en een sterk karakter hebben, toch heeft ze ook een groot moeders-hart. Dat was te zien met haar pleegwelp Xith. Ze kon hem ook niet alleen door de bergen laten trekken. Voor Xith zou het misschien wel leuk zijn moest hij er een speelkameraadje bij hebben. Maar hij zou vast en zeker al vrienden maken, in de troep van Kaoru. Avani stoptte eventjes, en ging op een uitstekend stuk grond staan, dat uitstak boven het vast wel diepe meer. Het rotspunt bracht haar op een ideetje. De zon scheen erg fel in Avani's gelaat, ze gromde uit woede, want ze kon totaal de zon niet verdragen. Ze was de duisternis meer gewoon. Avani staptte op het laatste stukje gras, en sprong zo in de wild stromende waterval, dat leidde naar een erg diep meer. Avani werd meegetrokken door het wilde water. Waar beneden; in het meer scherpe rotsen haar dood opwachtten. Avani kon zich nog net op tijd vast grijpen aan een steen. Ze trok zich behendig op de steen, en probeerde te springen op het vaste land, maar door het glibberige water sviel ze terug in het water, en viel ze recht op de kliffen af. Een moment lang werd alles zwart voor haar ogen, en stiktte ze in haar adem. Het water liet haar meedrijven. Iemand zou haar vast wel vinden, en zo niet, was dit vast het einde van Avani's bestaan.

Suru trippelde angstig langs het meer ze rook verse tijger lucht, ze nam een drafje want het was en vrouwtje die naar welp rook,ze hoopte ook dat het een welp was, maar tot haar verbazing was het gewoon een tijgerin, dat ze ook wel goed vond, ze zag er gewond uit. Sterk was Suru niet maar ze trok haar toch op het land, Suru ging me haar staart over het gezicht van de tijgerin heen en wachte tot ze wakker werd. 'Hallo leef je?' Suru keek haar bewonderend aan.


(oke)

Avani kuchtte. Al het water dat ze binnengekregen had, kwam terug uit haar bek. Ze lag terug op vast land, wat haar verwonderdde, was dat ze nog leefde. Een tijger zweeptte met haar staart over Avani's gezicht heen.' Hallo leef je?' Voor haar stond een welp. Avani schatte ze op anderhalf maandje. Avani opende haar andere oog, en probeerde terug rustig te ademen. Avani probeerde rustig terug op te staan, maar zaktte door haar poten. De wonde's in haar rug waren te diep. Ze zou hier maar eventjes moeten blijven liggen, en zelf beteren. Avani keek de kleine tijgerin aan, of zo rook ze tenminste. Ze was best wel sterk, een jonge tijgerin, die een volwassen tijgerin uit het water trok. Misschien kon deze tijger wel bevriend komen met Xith, als ze het leuk vond, want Avani wist hoe speels kleine tijgers soms waren, en vooral met soortgenoten. Deze welp was blijkbaar ook alleen, zonder ouders.

fire liep langs het water, opeens zag ze iets voorbij drijven. Het was een tijger, Fire ging de tijgerin achterna. Wat verder werd de tijgerin door een kleine tijgerwelp het water uitgetrokken. Fire liep er naar toe, de volwassen tijgerin probeerde op te staan, maar zakte alweer door haar poten. Fire rende er naar toe, en vroeg, "'Gaat het?'', aan de tijgerin, ''Ik heet trouwens Fire,'' stelde Fire zich voor. Toen richtte ze op de welp, ''Goed gedaan'.'', zei ze tegen haar, ''Deze welp was best wel sterk'', vond Fire. En besloot om wat te gaan jagen, ze liep naar het water toe. En sprong op een dikke tak die over het water hing. Ze keek naar beneden, in het water, en zag wat vissen zwemmen. Fire liet haar staart ',tot net boven het water, zakken, en zorgde er voor dat er vissen op afkwamen. Een middelmatige vis, kwam al snel op de staart af. Fire deed haar staart weer omhoog, zodat de vis er achterna sprong. En sloeg met haar poot, de vis dood, die lande op de oever. Fire sprong op de oever, en pakte de vis in haar bek. Toen ging ze ermee naar de twee tijgers, brak de vis in 3 stukken, en gaf iedereen een stuk. Ze begon alvast aan haar eigen stuk.

' Gaat het?' Er was nu plotseling ook een luipaard bijgekomen, maar dat deed Avani niets, eindelijk nog eens een andere katachtige dan alleen tijgers.' Ik heet trouwens Fire,' stelde het luipaard zich voor. Het was bliojkbaar ook een vrouwtjesexemplaar, kon je zo al aan haar geur ruiken.' Goed gedaan.' Zei Fire tegen de tijgerwelp. Avani had beter moeten opletten, toen ze haar sprong wou maken. De tijd zal de wond wel binnen de korste keren helen. Fire liep terug naar het water, en sprong op een dikke tak die over het water hangde. Ze keek naar beneden, en lmiet haar staart naar beneden hangen, tot net boven het water. Een middelmatige vis, kwam al snel op haar staart af. Fire deed haar staart weer omhoog, zodat de vis er achterna sprong. En sloeg met haar poot, de vis dood. Die viel op het land. Fire sprong van de tak af, op de oever, en nam de vis terug mee naar de tijgerwelp, en Avani. Fire scheurde er drie stukken van, en haf iedereen elk éen deel. Fire begon gelijk al te eten van haar deel. Avani gooide haar deel de lucht in, en leit hem zo in haar bek vallen. Avani liktte haar lippen af, en rektte zich uit. Misschien kon ze nog bevriend worden met deze luipaard." Aangenaam Fire, ik ben trouwens Avan... Avani." Wist ze met veel moeite uit te brengen. Avani had nog last met adem halen, maar dat zou vast ook wel weer beteren. Avani was benieuwd naar de naam van de welp. Misschien kon ze ook haar pleegwelp komen, net zoals Xith, had hij direct een vriendinnetje om mee te stoeien.

[srry flutpost]

De volwassen tijger stelde zich voor, Avani. ''Mooie naam'', antwoorde Fire. Avani had haar vis al op, Fire at haar vis ook vlug op. En keek naar de kleine tijger, wie zal zijn moeder zijn? Toen stond Fire op, ze liep weer terug naar het water, en dronk wat. Het water stroomde wild door de rivier, bij stenen ging het omhoog. Een mooi gezicht, maar zodra je er in viel. Was het niet zo mooi meer. Toen gebeurde het, Fire liep wat verder naar de rand, maar de modder deed haar uitglijden. Ze viel met een plons in het water, en werd mee gesleurt met de stroming. Haastig probeerde Fire op de kant te klimmen, maar de kant was te glad. Fire had geen andere keus, om met het water mee te gaan. Tot ze een plekje vond, waar ze er uitkon. Gelukkig kon Fire goed zwemmen, en de stenen ontwijken. Maar toch was het erg vervelend,

' Mooie naam.' Avani stond voorzichtig op, en probeerde om weer niet door haar poten te zakken. Deze keer luktte het wel. Avani kon alweer terug staan. Maar zodra ze begon te rennen... daarom zette Avani rustig enkele stappen, poot voor poot. Dat luktte aardig. Ook Fire stond op. Natuurlijk ging dat voor haar veel gemakkelijk, dan voor Avani. Fire liep naar het water, en dronk wat ervan. Eigenlijk best een mooi zicht, het water dat wild door de rivier stroomt, en opbotst tegen de hoogste rotsen. Totdat je er in viel. Avani kon er over spreken, dat het geen leuke belevenis is. Avani staptte voorzichtig op Fire af. Net op het moment ze haar iets wou vragen, viel ook zij het water in. Het water sleurde Fire mee, ze probeerde haar nog vast te grijpen aan rotsen, maar die waren ook nat. De stroming bracht Fire verder. Avani probeerde zo snel mogelijk naar de oever te rennen, waar ze haar poot uitreiktte naar Fire." Pak m'n poot, ik trek je op het land." Met haar twee achterpoten rond een lage boomtak, zette Avani zich vast, zodat ze, als ze Fire uit het water trok, zelf het water niet in viel. Fire was toch een goede zwemmer,maar tegen zo'n sterke stroming als deze, zou ze het zeker niet halen. Avani zette al haar kracht in, om Fire uit het water te trekken. Ondanks ze niet zoveel weegde, moets Avani toch nog wat kracht er achter zetten.

[leuke situatie's]

Fire werd mee gesleurt door het water, opeens kwam Avani naar haar toe. En rekte haar poot uit, Fire pakte hem. En Avani trok haar met moeite op het land, Fire keek blij naar Avani. ''Hé hé, bedankt'' zei Fire tegen Avani. Fire zuchtte, en begon zich schoon te likken.Haar ruwe tong ging als een borstel door haar haren. Toen Fire klaar was, keek ze naar Avanis wonden. Ze likte de wonden schoon, en gooide wat water overheen. Toen deed Fire haar poot in het water, en plukte wat wier. Fire liep met het wier weer terug naar Avani, en deed het lichtgroene wier op haar wonden. En de andere legtte ze neer voor Avanis neus, ''Opeten.'' zei ze Tegen Avani. En ging zelf liggen.

' Hé hé, bedankt.' Zei Fire tegen haar. Fire was vast ook nog niet helemaal bekomen van de schok. Maar ze bleek het prima kunnen te verbergen. Fire begon haar vacht ook schoon te likken. Fire deed haar poot weer het water in, en pluktte wat zeewier. Die bond ze voor de helft rond Avani's wonden, en de andere helft legdde ze voor haar neus.' Opeten.' Zei ze tegen Avani. Avani wist niet waar dit goed voor was, maar msschien hielp het. Avani luisterde naar het luipaard, en begon van het zeewier te eten. In het begin smaaktte het een beetjke bitter, maar dat maaktte Avani niets uit. Toen het op was, liep Avani terug richting de rivier, en spoeldde haar bek met wat fris water, om de bittere smaak eruit te krijgen. Toen die ook weg was, lipe ze terug naar de welp, en vroeg:" Heb je eigenlijk ouders, of ben je die ook kwijtgeraakt?" Vroeg ze haar zachtaardig. Ze wist hoe sommigen hierop konden reageren, en dat wildde ze niet meemaken. Als deze welp het zelf wildde, kon Avani ook haar pleegmoeder spelen, had Xith er een nieuw pleegzusje bij, en stoeikameraad.

Suru zat alleen maar te dromen maar de laatstte vraag dei haar werd gesteld en die hoorde ze, het deet haar heel erg pijn en ze barste in tranen uit, hee erg hulend drukte ze zig tegen de tijgerin aan. 'Mijn mama mijn maam is ...' Ze huilde nog erger, 'ze zijn dood, groote hond dingen heel groot met punt oren' Ze huilde door. 'Ze pakte mijn mama en toen was er bleod ze schreeuwdedat ik weg moest gaan, ik luisterde, Ik rende weg' ze huilde door. 'toen hoorde ik een kreet en toen was het stil ik zag een hond ding mijn mama mee lsueren en toen was ze weg..' Ze haalde er alles met moeite uit. 'HET WAREN MONSTERS!!'

' Mijn mama mijn mama is...' De tijger welp begon nog harder te huilen, maar dat dacht Avani al, dat het haar moeilijk zou liggen.' Ze zijn dood, grote hond dingen heel groot met punt oren.' ' Ze paktte mijn mama en toen was er bloed. Ze schreeuwde dat ik weg moest gaan, ik luisterde, ik rendde weg. Toen hoorde ik een kreet en toen was het stil. Ik zag een hond ding met mijn mama meesleuren, en toen was ze weg." De tijgerwelp had erg moeite, met het vertellen, ondanks dat ze nog maar ze jong was, kon ze toch al behoorlijk goed spreken. De tijgerin stond nog steeds te huilen. Avani probeerde haar te troosten, door haar te strelen over haar kop, ookal wist ze dat het niet veel zou uithalen. Ze vond het vreselijk, hoe zo'n jonge dieren soms hun ouders kwijtspeelden.' HET WAREN MONSTERS!!' Avani duwdde de welp nog wat dichter tegen haar aan, zodat ze het wat warmer kreeg, en veegde haar traantjes van haar wangen." Wees maar niet bang, als je wilt wil ik wel voor je zorgen, als je pleegmoeder. Ik heb nog een pleeg welp, een mannelijk tijgerwelpje, misschien kan je daar bevriend mee komen. Je hebt echt recht op ouders, die je opvoeden, want alles uit je eentje leren, gaat ook niet. Wat vind je, wil je m'n pleegwelp zijn, of liever niet?" Vroeg Avani zachtaardig aan de tijgerin. Avani was wel beried, om haar zorg op te nemen, voor twee jonge tijgerwelpen. Avani stond op, en liep naar Fire toe. Ze deed een teken naar de tijgerwelp, dat ze mocht komen." Gaat het een beetje?" Vroeg ze vriendelijk aan Fire.

." Wees maar niet bang, als je wilt wil ik wel voor je zorgen, als je pleegmoeder. Ik heb nog een pleeg welp, een mannelijk tijgerwelpje, misschien kan je daar bevriend mee komen. Je hebt echt recht op ouders, die je opvoeden, want alles uit je eentje leren, gaat ook niet. Wat vind je, wil je m'n pleegwelp zijn, of liever niet?" Suru keek met groote tranende ogen naar de volwassen tijgering. 'J...Ja wel.... Mama' Suru voelde een neiuw soort gevoel het was warm en ze vond het vijn. De volwassen tijgerin liep naar de katachtige met stippen. 'W...At is dat?' Vroeg Suru. 'En mijn naam is trouwens Suru' Zei ze verlegen. De tijgering liet zien dat ze mocht komen en dus liep suru achter haar aan. 'Is het een vijand?' Vroeg ze. Verbijtent maar toch blij liep ze dicht bij haar nieuwe moeder.

' J...Ja wel...Mama' Avani keek de welp aan, en begon een wonde aan haar poot af te likken.' W...at is dat?' ' En mijn naam is trouwens Suru' Zei ze verlegen.' Is het een vijand?' Vroeg ze. Verbijtend, maar toch blij liep ze naar Avani toe." Suru dit is Fire, éen van de andere soort katachtigen die hier in dit land leeft. Zij is een luipaard, en wij zijn tijgers. En neen zij is geen vijand, maar als je alleen op pad bent, en je komt een luipaard tegen, of nog een andere katachtige, vertrouw ze niet onmiddelijk, misschien zullen zij je aanvallen of zoiets." Avani keek bijde katachtigen aan. Ze mochten van geluk spreken, dat Fire zo'n vriendelijk luipaard was. Avani gaf Suru een klein duwtje in de rug, zodat ze dichter bij Avani kwam, zodat ze het wat warmer kreeg. De vogeltjes uit de bomen vlogen op, weg naar ergens anders. Avani volgdde ze, totdat ze niet meer zichtbaar waren. Avani sloot haar ogen eventjes, en ademde eventjes rustig in- en uit.

[srry flutpost]

Xith wandelde rustig langs het meer. Avani, zijn pleegmoeder, had hem gered van een sneeuwstorm, en nu was hij hier om wat te drinken. Hij zette zijn pootjes aan de rand en boog zijn nek om wat te drinken. Omdat hij zo klein was, moest hij wel heel erg voorover bukken, waardoor hij bijna in het water viel, maar dat gebeurde nog net niet. Van de schrik bewoog hij zijn hoofd in een reflex weer omhoog en deed een stapje naar achteren. Opeens klonken er geluiden bij een plek verderop vandaan, hij was te ver weg, en hij kon het niet zien, maar hij voelde op een of andere manier dat Avani ergens in de buurt was. Ze hadden inmiddels een band gevormd, vooral toen Avani hem op haar rug meenam door de sneeuwvlaktes, dat had echt indruk op Xith gemaakt. Misschien had zij zijn hulp nu wel nodig! Uit het niets begon Xith te rennen en het geluid kwam al steeds dichterbij, ook de geur werd nu sterker. Uiteindelijk was hij dichtbij genoeg om te zien wie al dat geluid nu eigenlijk maakte. En zijn gevoel was er niet voor niets geweest; Avani was daar, samen met een vrouwtjeswelpje, ongeveer van zijn leeftijd, en een wat ouder luipaardvrouwtje. Hij liep voorzichtig op ze af, en keek hen onderzoekend aan. Deze kende hij nog niet. Het kleine welpje zag er een beetje bang uit, en Avani had haar dicht tegen zich aan. Zou het misschien zijn pleegzusje zijn? Daar leek het wel op, en stiekem hoopte Xith het een beetje. Hij glimlachte, dan had hij tenminste iemand om mee te stoeien, ookal was het een meisje! Hij keek Avani eventjes vragend aan, en toen keek hij weer naar het meisje tegenover hem. Hij keek haar dreigend aan, maar op een speelse manier. Stoer liet hij een zachte grom horen en keek het meisje recht in haar ogen aan. "Hai," zei hij opeens, in een hele vrolijke toon en daarna schoot zijn hoofd snel weer naar achteren, en zat hij netjes recht omhoog op zijn vertrouwde plekje.

"Hai," Zei een jongens welpje. Zalde dat haar pleeg broertje zijn? Suru lprobeerde geen angst te tonen ondanks war er allemaal gebuurd was en ze zei op stotterende toon, 'H..Hoi.. I...Ik ben S..Suru' Suru keek hem onderzoekend aan en hat haar staart netjes om haar poten gekruld. Ze vroeg zich af waarom hij zo uitdangend keek, maar zij begon ook uitdangender te kijken. Telkens zag Suru het beeld voor zich haar doode moeder en de vaage beesten er bij. Ze kneep even haar ogen dicht en probeerde haar huil beu te ontwijken. 'B..Ben jij mijn pleeg broertje?' Vroeg Suru voorzichtig. Suru snuffelde zijn kant op, hij zag er best stoer uit omest ze toe geven, en ook aardig, maar er zat iets bij wat haar uit daagde. Zijn uitstraling zag er speels en vrolijk uit, en zijn ogen hadden een onduigende uit straling, Ze mocht hem wel lekker speels en onguigend! Maar zal hij denken dat ze een meisje meisje is? Of gewoon een leuk speels welpje net als hij? Natuurlijk hoopte ze net zo speels als hij! En hem uitdagen zalde al helemaal leuk worden! Ja zoals haar moeder wenste zou ze een gellukig leven leiden! Suru wouw haar moeder trots maken! Ze zalde zich gellukig gedragen en zoals alle welpen zijn! Suru voelde een speelse tintelign door zich heeng gaan!

' Hai' Opeens kwam daar Xith ook aangelopen. Avani vond het niet erg, kon hij al kennis maken met zijn nieuwe pleegzusje. Xith keek Suru dreigend maar speels aan. Stoer liet hij een zachte grom horen en keek Suru recht in haar ogen aan. Avani keek de twee welpen aan, ze zou het heel fijn vinden, moesten ze elkaar accepteren. Ondanks ze beide van het andere geslacht waren.' H...Hoi...I...Ik ben S...Suru' Zei ze een beetje stotterend. Suru keek hem onderzoekend aan en had haar staart netjes om haar poten gekruld. Op een gegeven moment begon ook zij Xith uitdagender aan te kijken. Die twee welpen toch. Het zou fijn zijn, moesten ze met elkaar stoeien.' B...Ben jij mijn pleegbroertje?' Vroeg Suru voorzichtig. Ze snuffelde Xith zijn kant op." Suru, dit is dus Xith, je pleegbroertje, je mag er van mij zoveel meedoen je wilt, maar als je hem wantrouwt, een neiging van hem hebt, of als je met rust wilt gelaten worden, mag je het me altijd komen zeggen, of laat je hem gewoon met rust. Voor jou ook Xith, als je eventjes alleen wilt zijn, zeg het me, of laat haar ook met rust.Ga maar met elkaar gaan spelen hier, maar blijf wel binnen oogberiek, dat ik jullie niet verlies, en Xith let op voor het water, Suru heeft het zelf gezien dat het erg gevaarlijk is, dus als je wat wilt drinken, kom eerst mij halen voor je wat drinkt. Ik wil niet dat jullie er ook in vallen." Avani keek de welpen beide aan, en deed het teken dat ze mochten gaan spelen. De wind speelde alweer door Avani's manen. Ze keek de twee welpen nog eens na, en focusdde zich weer op het water. Avani keek toe, hoe het water van de watervallen naar beneden viel, en op de puntige rotsen belandde. Op dit moment best wel nog prachtig, totdat je zelf meegesleurd werd. Gelukkig had Suru Avani net op tijd uit het water kunnen trekken. Ze mocht de rotsen al wel geraakt hebben, moest ze niet snel genoeg op droog land getrokken worden, ging ze nu waarschijnlijk niet meer leven. Avani was Suru dankbaar." En jij, heb jij eigenlijk nooit aan pleegwelpen gedacht, of heb je ze hier nog niet tegengekomen?" Vroeg Avani zachtaardig tegen Fire. Avani klom in de boom, op éen van de hoogste takken, en ging er wat liggen uitrusten. Haar oren draaiden alle kanten uit, om het minste geluid op te vangen, en om Fire ook goed te kunnen horen.

Suru hoorde haar nieuwe moeder alang niet meer en ze rende speels op Xith af! 'Haahahah sterker ben je toch niet nene!' Zei Suru speels! Ze be sprong hem en ze rolde weg stoeiend rolde ze richting het bos! Suru vond het leuk om te stoeien! Ze was daar dol op elkker in elkaars oren bijten en trekken, laten zien wei er het sterkst is! Ja dat was pas leven! Toen zag ze een muis, 'Hey moet je zien! zullen we mam trots maken?' Ze was zo half om half al vergeten dat ze haar moeder was veloren maar ze wist nog wel dat zij niet bloed verwand waren! Ze sloop riching de muis slordig maar stil. 'Kom!'

' Haahahah sterker ben je toch niet, neen nee!' Riep Suru speels tegen Xith, terwijl ze speels op hem afrendde. Een klein glimlachje kwam tevoorschijn op Avani's snuit. Die twee zouden het nog goed met elkaar vinden vast. Avani staarde uit naar de wolken in de lucht, maar hield de twee welpen met haar ooghoeken in de gaten. De wolken dreven langzaam door de lucht, terwijl de warmere luchtstromen ze verder duwdden. Het begon lichtjes te regenen. Niet ver van waar ze zaten, was er een tamelijk grote grot, daar zouden ze kunnen schuilen, als het weer slechter werd. Avani liet haar staart in het water hangen, dat de hele tijd heen en weer wiegdde door het water. De zon scheen nog een heel klein beetje achter de wolken, maar haf al lang geen warmte meer. Opeens haptte er een vis achter Avani's staart. Ze trok haar staart omhoog, en gooide de vis terug in het water, door er met haar poot tegen te slaan. Zo snel ze het maar kon bedenken, zwom de vis ook al weer verder, mee met de stroom van het wilde water. Avani keek naar de struiken, waar Suru en Xith met iets bezig waren, al wist ze niet wat, maar ze maaktte zich nu geen zorgen, ze kon de twee welpen nog steeds goed genoeg zien. Avani sloeg met haar poot tegen enkele bladeren van een tak dat boven haar hangde, en keek hoe het merendeel van de bladeren die af vielen, in het water belandden, en meegevoerd werden met de wilde stroming van de rivier. Op het einde van de rivier lag een klein, en rustig meertje, waar het water van de rivier uitmondde. Aan de overkant, van de rivier lag een bos, aan de overkant van het meertje lag het bloemenveld, en voor de rivier lag de waterval. Het was hier echt een prachtige omgeving. Opeens begon het haarder te regenen." Als je wilt schuilen, ginds ligt er een grote grot, waar we met z'n allen kunnen schuilen." Avani keek Fire aan, en wees naar de grot, in het westen.