A castle

De grote mannelijke tijger keek omhoog naar het afgebrokkelde gebouw, dit was de Ruïne van Felidae blijkbaar. Hij rolde met zijn ogen en sprong op een grote rots van de Ruïne, en gaf een grote en machtige brul als teken dat hij er was. Hij keek een beetje verveelt rondt. Dit was één van de betere gebieden maar echt veel viel er ook niet te beleven "ach we zien wel" mompelde hij een beetje inzichzelf en sprong van de rots af, met zijn staart zwiepend liep hij de poort door. Allemaal irritante spinnen en webben zaten aan de muren "Rot op beesten" snauwde hij naar ze en sloeg met zijn scherpe klauwen door het web wat langzaam uit elkaar viel en hij liep weer normaal verder. Tot nu nog niemand te bekennen maar goed ook hij was iemand graag opzich zelf en niet iemand die altijd in een knus gezellig plekje was, hij zal zijn eigen troep hebben. En dan zal hij leiden een slechte troep waar leden niet zomaar toegelaten zouden worden je moet dan ook echt slecht zijn anders moet je maar naar die neutraal slechte katjes wandelen die waren maar zielig ze konden niet eens echt slecht zijn, tot nu toe had hij geen goede katten gezien enkel één slechte meer niet daar zal toch wel wat verandering in komen binnenkort? Voor nu was hij nog alleen maar al snel zou een goedzak hem onderogen komen.
Hij kwam uit een hoge troep uit zijn andere gebied en zal de troepleider worden de opvolger van zijn vader, uiteindelijk had hij hem vermoord het was een zwakkeling. Zijn vader en troep verdiende het niet te leven ze waren slecht maar echt ze waren te lief voor hem. En hij wou zijn als de echte slechte en dat is hij geworden en veel moeite had het hem niet gekost en nu toonde hij ook geen medelijden met andere. Al zou hij zijn troep moeten beschermen waar hij toch tegenopzat maar dat most een echte leider nou eenmaal.

Hij stapte verder tot er twee gangen waren, hij keek en koos voor de rechterkant gewoon.. Zonder reden wie zal een reden nodig hebben je zou de weg makkelijk moeten terug vinden toch? Anders was je ook maar zwak en had je een uber slechte neus. Terwijl hij de gang door liep keek hij naar de deuren zonder enige motivatie trapte hij een deur in en liep naar binnen, er waren veel afgebrokkelde stukken en er lag een kapot laken op een bed. Hij rolde met zijn ogen en kee omhoog er lag een grote vlakke steen waar hij op sprong. Hij zakte door zijn poten en ging liggen met zijn hoofd recht omhoog en keek kill uit zijn ogen nel genoeg zal er iemand anders binnenkomen.

Utopia liep de Ruïne binnen. Ze zijden dat het hier spookte en enge dingen gebeurden maar daar was Utopia niet bang voor. Haar staart deed op een ritmis manier mee met haar lichaam. Haar donkeren ogen keken naar de muur ze rook iemand het was een andere tijger. Utopia liet een zachte grom horen en daarna liep ze door. Ze zag een deur die open getrapt was en daar liep ze overheen. Ze zag een tijger op het bed die op zijn rug lag. Utopia bekeek hem eens goed en daarna rook ze en dat nam ze in zich op. "Hallo." Zij ze kil tegen hem maar wel rustig. Utopia ging zitten en ze zwiepte met haar staart over de grond. Aan de muren te zien waren er stukken af gebroken en daarna wende ze haar blik weer terug naar de onbekende tijger. Ze liet geen enkele angst zien ze was ook niet bang maar een mannetjes tijger kan aanvallen en ze waren sterker dan vrouwtjes en ook groter natuurlijk. Utopia ging natuurlijk niet in een gevecht met hem ze kon wel winnen maar de risico waagde ze niet. Ze liet haar blik nogmaals over de tijger glijden hij was wel groot en je zag veel spieren zitten hij was duidelijk slecht en ook best sterk dacht ze. Utopia dacht weer aan vroeger en ze verzonk weer in haar gedachtes. Ze had zo veel aan haar hoofd echt van alles. Ze is slecht maar heel slecht wist ze niet. Utopia keek kil naar hem en ze zij. "Zo te ruiken hem je een kudde niet?" Zij ze kil tegen hem maar wel rustig. "Dan moet je wel sterk wezen anders heb je geen troep." Zij ze kil. Utopia keek even omhoog en daarna weer naar hem. Ze had nog steeds geen antwoord van hem gekregen maar dat kreeg ze uiteindelijk wel van hem. Utopia hoorde de muren kraken door de wint ze werd niet bang. De tijger had wel de zelfde kleur als haar en meteen moest ze naar haar zelf kijken en daarna keek ze weer naar de onbekende tijger. Utopia hoorde eerst een harde brul en daardoor kwam ze op de tijger af ze wist niet waarom hij een brul gaf maar misschien om te laten zien dat hij hier was.
Utopia's vader was een troep leider en ook een goeie maar ze is uit de troep gegaan omdat ze het niet meer wou. Ze was niet bang maar ze had er gewoon genoeg van er heldentijd rond hangen misschien kreeg ze later ooit een troep maar je moest niet te vroeg juichen er kon natuurlijk van alles gebeuren je kunt ook nog sterven daarna richtte ze haar blik weer op de tijger die nog steeds niks had gezegd tegen haar

Hij lag daar stil, met zijn ogen gesloten. Je hoorde doffe stappen in de verte over de grond gaan die steeds luider werden. Het was de geur van een andere tijgerin hij opende precies zijn ogen toen de tijger voor de deuropening stond en keek haar kill aan. Hij rolde met haar ogen toen ze hem begroeten "Wie ben jij en wat doe je hier?" Bracht hij kalm met toch een driegende klank over, blijkbaar toonde ze geen respect en letten ze meer op de omgeving dan op hem. Weer zoon eentje, die gaf ook geen respect de dominante houding had hij nog steeds en hij hield zijn blik bij de tijgerin. Het was donker in de kamer enkele vakkels hingen aan de muren in de gang er zat enkel geen vuurvlam op die je meer zicht gaf, wie zal nou denken dat de vakkels brande? Het was verlaten dus hoe zouden er vakkels kunnen brande? Het kon hem iniedegeval niks schelen, en hield zijn gedachte weer bij de tijgerin terwijl hij enkele keren zijn blik laat afdwalen over de gang achter haar. Nog niemand had ooit intresse in hem gewekt al.. Eén keer maar hij praat niet over zijn verleden, het was gewoon iets wat nooit meer zal gebeuren. Ze sprak nogmaals en hij rolde met zijn ogen "Bijzonder niet? Tuurlijk heb ik een troep zie je dat niet dan?" Snauwde hij uit de tijgerin begon hem al te irriteren eens kijken hoe het verder zal gaan. Hij droeg zijn naam en troep met trots en dan nog kon ze niets zien dat hij een leider was? Ze zal wel eens zien over een tijdje, zijn dominantie begon al te vergroten en zijn blik begon strenger te worden. Maar nee, hij was niet iemand die op schepte erover maar kon ze niet zijn dat hij een leider was? Hij toonde leiderschap, dominantie en trots uit iets wat de meeste leiders zouden moeten hebben maar blijkbaar had deze tijgerin het nog niet helemaal door. Hij bleef liggen op dezelfde plek met dezelfde blik in zijn ogen, deze tijger mocht hij ookal niet en er was ook nooit eens een mannetje die hij ontmoete,. Waren die er eigenlijk wel? Maar voor nu had hij er nog geen één gezien maar waarscijnlijk omdat hij nog maar enkele dagen in Felidae was. En één van de eerste was hij en had een lange reis meegemaakt hij was ook tijdens een reis geboren. En moest al snel veel dingen kunnen om te overleven en het lukte enkel met zijn doorzettingsvermogen, jammer voor hun waren ze niet zoon hele tijd later vermoord door hem persoonlijk. Hij sprong van de rots en bekeek de tijgerin van top tot teen, eerst even kijken of ze haar onnozele naam zal uitspreken. Hij zal nog wel zien wat hij met haar ging doen maar eerst kijken wat haar reactie was anders had hij niks om op te reageren, maar dom gedrag, respect eisen en dominante tonene? Die dingen gingen te ver en dan zou ze niet veel later op de grond liggen.

Utopia keek naar de onbekende tijger maar deze keer hield ze haar blik op de zijne. Utopia zwiepte rustig met haar staart over de grond en daarna neem deze een houding aan die veel respect toonde en deze keer niet dominant. Hopelijk zal hij haar deze keer wel accepteren ze wist heust wel dat hij een troep had wie kon dat niet ruiken dan? Utopia liet haar blik nogmaals over zijn lichaam glijden ze wist niet hij hij ging reageren op haar maar dat was niet belangrijk vond hij. “Utopia.” Zij ze. Utopia hoefde zijn naam niet te weten maar hij wou het blijkbaar wel weten ja wie wou dat niet? “Ja natuurlijk zag ik dat dat je een troep had maar ik wou het voor de zekerheid vragen.” Zij ze. Ze zag dat de tijger af de rots sprong en dat hij haar tot top tot teen bekeek. Dat vond Utopia wel te ver gaan. Utopia begon zachtjes te grommen maar daar hield het ook wel weer bij.

(Moet nu weg maar anders had ik het veel langer gemaakt.)

Verveelt keek hij uit zijn ogen terwijl hij nog om de tijgerin heen liep. Ze toonde dus respect, een goed teken maar zijn dominantie zal niet afwijken. Hij keek haar aan met zijn doodse en kille blik je kon zijn spierenmassa zien rollen onder zijn dunne laagje huid. "Kaoru" Sprak hij geïriteerd uit, niet dat het hem intereseerde dat ze zijn naam kende maar zijn naam werdt snel vrijgegeven. Het kon hem niks schelen dan zouden ze maar weten dat ze voor hem zouden moeten vrezen zodat ze niet hoeven te lijden, jammer genoeg was dat wel leuk. Hij rolde met zijn ogen toen ze over zijn troep begon, waarom zoon dom antwoord iedereen zou dat moeten kunnen zien zonder het te vragen en haar antwoord kwam nou niet bepaald wat je noemt slecht over. Hij hoorde haar grom toen hij haar van top tot teen bekeek, het was zacht maar hij wierp snel een doodse kille en waarschuwende blik op haar ze moest niet tever gaan anders zou ze er niet van af komen zonder een gevecht. Vrienden zou hij waarschijnlijk niet worden met deze en waarom zou hij en vriendenkring hebben? Dat was ook weer zoon onnozel ding, wat had je eraan ja vriendelijkheid maar wat was er leuk aan dat knusse gedoe voor hem liever in zijn uppie door de duistere gangen zwerven in de kou. Beter dan vrienden om je heen of andere vrolijke dingen als kleuren. Grommen ging voor hem toch te ver al hield hij zich dit keer in, de volgende keer zal ze er niet zo snel vanaf komen..