Wind, Thunder and the Ghost!

Thunder liep door het moeras. Haar eerste dag hier in Felidea. Ze kon moeilijk zeggen dat het tegen viel. Ze kende hier nog niemand. Maar dat kwam ook omdat ze hier net was. Andere gebieden kende ze ng niet. Maar ze zou er snel achterkomen. Thunder snoof haar snorharen stonden rechtop. Ze ergerde zich niet aan het stomme gedrag van haar snorharen. Ze begon hard te rennen. Zodat ze niet het water in dook. Ze strekte haar nek en haar poten beweegde vlot over de grond. Ze keek voor zich soms schoof ze opzij voor een boomstam. En soms moest ze opzij springen voor een moerasje. Ze was hier vaak bij het moeras. Ze was vroger bij haar vorige troep heel veel aan het verkennen in het moeras. Ze kende hier nog geen leeuw of tijger. Welpen zoude hier niet veel zijn. Er zijn hier zoveel grote tijgers. Die houden het hier nog geen een dag vol hier! Dacht Thunder. "Het aapje,n als je daar toch in de boom hangt waarom doe je dat dan niet in de jungle?" Vroeg Thunder aan de aap. De aap gooide een steen tegen haar hoofd. "Auw, oh hier ga je boeten voor krijgen." Ze kroop de boom in. Ze ging sneller als de aap. Ze was bij de aap en had hem vast met haar klauwen. "En? Wat ga je nu doen?" Zei ze met een gemene grijns en beet hem. de aap was dood en viel op de grond. Thunder kroop terug naar onder. Ze rende weer weg. Ze hoordde dat er een hevige storm op komst was. Ze voelde al regendruppels. Ze hoordde gedonder en bliksem. Goed zo! Dacht Thunder. Ze begon trager te lopen dat was een goede pas. Zo kon ze wel even verder.

De grote mannelijke tijger stond daar stil in de modder één voor één zijn poten uit de grond te trekken, de geur was hem enkele minuten geleden al op gevallen en nu besloot hij te vertrekken. Hij rolde met zijn ogen tot de tijger in zijn beeld kwam er waren ook alleen maar tijgers hier hé? "En wie moet jij voorstellen?" mompelde hij zonder enkele intresse uit altijd moest één of andere kat zijn rust verstoren, je kon ook nooit meer alleen zijn, Hij zetten nog enkele stappen dichterbij en keek kill uit zijn ogen terwijl hij zijn poten één voor één uit de modder trok om niet weg te zakken. Eens kijken welke onnozele tijger dit weer eens zal zijn, hopelijk niet eentje die domiantie vertoont tegenover hem dan zal er toch wat zwaaien. Het was lente en dit gebied was jammer genoeg niet zo donker op het moment hij rolde met zijn ogen hij had toch naar het Wolvenwoud moeten gaan daar was het tenminste donker en leuker, of de mistige zee. Eens kijken of dat ene monster echt zal bestaan hij was benieuwd of het geen één of andere stomme legende was. Dat gebied zal hij als eerste bezoeken zometeen een passen gebied en mischien kon hij het monster eens met eigen ogen zien eerder geloofde hij het absoluut niet eerst zien dan geloven. Zo was hij waarom zou hij iemand zomaar vertrouwen? De meeste deden dat maar hij moest het eerst zien en anders is het einde verhaal voor die kat. Een troep zal leuk zijn en die had hij binnenkort ook, eens kijken of er andere tijgers wouden joinen andere katten dan slechte tijgers werden niet toegelaten en je moest echt slecht zijn en niet één twee toegelaten worden. Eerst kijken of deze tijgerin een beetje intresse in hem kon opwekken hij was niet in de staat een gezellig gesprek te voeren en om eerlijk te zijn was hij dat nooit dus ze zou maar moeten oppassen voor haar worden één verkeerd word of houding was je einde al moest je ze niet onderschatte. Een hard gevecht kon ook leuk zijn iets meer moeite moest ervoor gedaan worden veel leuker vondt hij persoonlijk. Maar eerst eens kijken wat haar volgende zet zal zijn dom of slim? Dood of leven? We zien wel..

Thunder lachte. En schudde met haar hoofd. "Makkelijker gezegd dan gedaan hé!" Zei ze. Dacht hij dat ze haar naam zou zeggen. Dacht het niet hoor! Hij moest zijn eigen naam maar even voorstellen. Hallo! Ze rolde met haar ogen om niet op te vallen. Interesse toonde ze niet. Ze moest even denken aan haar familie, die rotbende ook. Die hadden haar altijd op de hoef gedzeten hoeveel zin ze ook had om haar naam te zeggen. Ze deed het niet. Ze was geen tijger die Kil en Dominantie toonde. Nee dat was voor andere stomme tijgers. Deze tijger hier. Dacht daar niet aan, zei probeerde te overleven [wat totaal niet moeilijk was]. Ze had geen tijd daarvoor. Maar deze tijger begon haar op de hielen te zitten. "En wat moet jij hier," zei ze, "kom je hier soms vor eten te zoekn? Dat spijt met dan heel erg, ik heb zojuist het laatsteopgegeten, sorry volgende keer beter." Zei ze en stapte rustig weg. Ze moest niet van die tijger hebben. Raar dat hier zoveel mooie bruinleurige tijgers rondliepen tot nu toe was zei de enige die hier wit was. Ze keek rond. Overal stonden moerassen of bomen die omgewaaid waren. Hier kwam natuurlijk ook wel eens een tornado voor.
Daarom was ze zo dol op deze plek. Tja, dat was die tijger zijn probleem. Als hij hier liever niet zou willen zijn. Moest hij maar ergens anders naartoe gaan. Ze bleef vlot door stappen. Niet gestopt of tegenhouden door andere tijgers deed haar goed. Als die tijger haar achterna kwam hé. Dan kon hij een gevecht verwachten. Maar ze toondde geen respect voor dit land. Of hoe noem je dit hier, deze plek. Felidea. Ze toonde gene respect maar dominant en bitcherig was ze ook weer niet. Hoewel haar andere broeders en zusters dat wel waren. Nja, hun probleem. "En trouwens.. als je wilt weten wat ik hier doe, vraag het aan die aap daar." Zei ze en wees met haar neus naar de dode aap die ze had gekild. Nja, dat maakte haar zo gelukkig;