So real, so boring, so.. wathever!

Thunder slaakte een gebrul. Ze was woest. Woest op Ghost. Haar oudere broer. Hij was zo'n sukkel. Nu hij hier in Felidea leefde was het alleen maar stommer geworden. Ze wou hier nu wel heel graag weg. Maar ze kon niet. Ze had het beloofd aan haar zelf. Hoe raar ze het ook vond. Ze moest een thuis hebben. Ze zuchtte. Was er maar eens één iemand die haar kon opflauren, één iemand die perfect was. Maar nee, zo is er in ieder geval niemand! Dacht Thunder.
Thunder zag een andere tijger. Zin in een gevecht had ze wel gekregen. Ze sprong op hem af met een twijfel. Maar toch sprong ze op hem. Ze bloemen brakken in twee en Thunder steekte haar klauwen in de vacht van de tijger. Ze beet hem in zijn vel en stampte hem in zijn buik. De tijger stampte haar ook en beet haar in haar rug. Ze maakte een sprongetje en sprong recht op zijn hoofd, haar nagels waren uitgestoken. Dus kon ze best hem pijn doen. Ze schramde hem op zijn nek. "Zo en zeg tegen je familie dat je die van mij tegoet hebt." Zei Ze kil. Hij knikte en liep snel weg. Wat voor een beest was Thunder. Ze was zo'n beest. Niemand wilt iets met haar beginnen. Nee, dara was ze te gevaarlijk voor. Niemand zou haar willen.
[flutpost]