Wolven..

Magnetica waagde het om het Wolvenwoud te betreden, ze wist dat dit de juiste beslissing was om dit te doen, goed en perfect kon je het wel noemen. Magnetica hoorde ineens geritsel achter haar, wie waagde het haar van achteren te besluipen? Niemand durfde eigenlijk deze grote, sterke tijgerin aan te vallen, alleen de dappersten. Magnetica grijnsde, nu kon het want Kaoru was er niet zo te zien. Ze zag een wolf, en bromde even hard. 'Je gaat eraan!' zei ze dreigend en drukte haar oren naar achteren en zette haarzelf goed om aan te vallen, de wolf bleek een leider te zijn zo te zien want allerlei wolven stonden om hem heen, en vormden een cirkel om Magnetica heen. 'Zijn jullie wolven zo vals dat je niet eens één op één durven te gaan, of zijn jullie gewoon bang?' zei Magnetica en brulde, het gevecht zou beginnen. Magnetica voelde een beet in haar staart, het bloedde dat was te voelen maar Magentica draaide haar in één tel om en klemden haar poten om de nek van de wolf, ze trok zijn luchtpijp dicht en de wolf viel zonder terug aan te vallen aan. Even later draaide ze haarzelf weer om, kijkend naar de leider maar die was zo te zien weg. Ze brulde, voor andere tijgers dat ze konden komen voor een gevecht. Magnetica werd aangevallen door 2 wolven, tegelijk. Ze bromde en trok de ene van haar af, die bleef even op de grond liggen, zeker zijn ribben gekneusd. Ze pakte de andere beet en pakte hem bij zijn keel, ze drukte haar vlijmscherpe tanden in zijn nek en beet door, de wolf bleef op de grond liggen, dood. De andere was inmiddels opgestaan en schudde zijn kop, maar nog voordat die kon kijken waar die was sprong Magnetica ernaartoe en beet het ook bij zijn nek, dood ging het op de grond liggen en liet zijn laatste piep horen. Zo deed Magnetica het steeds hetzelfde bij zo'n 20 wolven, waar ze lang mee bezig was en toch wel een beetje moe keek ze naar de wolven die in een kring rond hun leider stonden, het was hier een slagveld maar geen enkele slang was te bekennen, mooi zo dus eigenlijk. Ze brulde nogmaals, ze wilde een aanval doen met nog een tijger, recht op de wolven zouden ze dat doen en dan meteen de leider bij zijn keel pakken, kijken ofdat ze dan nog deden grijnzen en om hun heen wilde en durfde te staan!

Een brul had Alice uit haar slaap gewekt. Chagerijnig was ze opgestaan, er moest wel iets heel bijzonders gebeurd zijn al wil je haar wakker maken. Met een grote sprong ging ze over een boomstam die in haar weg lag. Ze hoorde een soort van huil. Het akelige geluid die wolven maakte. Grommend liep ze naar de plek toen waarvan de brul kwam. Ze stond in de bosjes te kijken. De tijgerin was sterk en rond haar leeftijd. Ze liet haar staart heen en weer zwaaien en maakte een spinnend geluid. Het was leedvermaak hoe die smerige wolven werden af gemaakt. Een duivels lachje was op haar gezicht te zien. Een miezerige slappe wolven roedel die een tijgerin aan viel. Ze schudde haar kop onverschillig. Als ze haar eigen Troep had was die sterk, en vormde de beste vorm van Teamwork. Ze liet haar ogen tot spleetjes knijpen en bleef stil in het bosje liggen. Plots hoorde ze een vaag kefje en een grommende wolf kwam op haar af. Toen ze lag leek ze vele male kleiner en leek het voor de wolf alsof hij haar makkelijk kon verslaan. Grommend stond ze op en liep dreigend op de wolf af. Deze hield de moet erin en kwam ook op haar af. ,,Kom dan" Was haar antwoord geweest en de wolf was op haar afgesprongen. Met enorme klauwen pakte ze de wolf beet en zette haar nagels erin. Haar kop schoot naar de poot van het beest en zette haar tanden erin. De wolf maakte en piepend geluid toen de tijgerin Alice met een harde ruk aan de poot trok. Ze liet de wolf in zijn pijn dood gaan en liep naar de tijgerin toe. ,,Hoi." Zei ze droogjes en liet een grommend geluid horen toen er twee wolven naar haar achterhand vlogen. Ze brulde woedend en sloeg een van de wolven eraf. Deze had een flink paar halen bij zijn zij. De andere wolf beet nog eens zodat de wond dieper werd. Fel keek de het beest aan en probeerde deze er ook af te slaan. Maar zonder succes. Ze voelde zijn tanden in haar spier boren en keek hem feller aan. Ze liet haar linkerkant op de grond vallen zodat de wolf geplet werd door haar achterpoot. Hij liet los en strompelde weg. Ze keek hem achterna en zag dat hij met zijn staart tussen z`n poten uit de kring liep.