Felle blauw-groene ogen kwamen tevoorschijn in het pik zwarte gebied. Haar poten zette ze geluidloos op de grond.Haar wit-zwarte met wat rode vacht was zelfs niet te zien in de donker. Haar zintuigen waren op alle kleine details gericht. Tot ze bij een kristallen grot kwam. De lichtgevende kristallen verraden haar en liet haar zichtbaar worden. Haar vlijmscherpe tanden werden onder haar mond vandaan gehaald. Haar staart zwierde waarschuwend heen en weer. uren, dagen, nachten, weken en zelfs maanden was ze aan het rondzwerven voor hier aan te komen. En ze had het overleefd. Soms kon ze dagen lang niet eten, soms stond haar leven op spel maar meestal moest ze vechten. bloedvlekken en grote vieze en ontstoke wondens zag je op haar mooie lichaam. Normaal blonk haar vacht fel, maar nu was het met bloed overspoeld. Vermoeit maar tevreden nestelde ze haar in. En viel in slaap.
De volgende morgend werd Phayra (faira) wakker. Ze stond op, drukte haar voorpoten tegen de grond terwijl haar achterpoten nog recht stonden, deed haar vlijmscherpe nagels tevoorschijn komen, en gaapte terwijl ze haar nagels over de grond schuurde. Weer zette ze haar zituigen scherp waarna ze een klein geluidje naast haar hoorde. Ze zette met een klap haar poot neer waaronder een rat onderzat. De rat beet Phayra maar dat voelde ze bijna niet. Ze beet in de rat en at haar op. Zonder iets te zeggen liep ze door. De zon prikte in haar ogen toen ze naar buiten ging. Ze stond op een berg waar je heel de teritorium van Felidae zag en zelfs nog verder. 1 heel luide brul was over heel feli te horen, nu was zij er.