Just take a look

De grote poten van de leeuwin schoven over de afgebrokkelde stenen, ze keek strak uit haar ogen naar iets opvallends. Ze nam een grote hap lucht naar binnen en blies het langzaam uit. Hier kwam ze nooit maar het was wel een geweldige plek. Natuurlijk hield ze zelf van die plekjes waar je meer op je hoede moest wezen en waar altijd iets te beleven valt. Maar natuurlijk kon ze hier wel even rustig de nacht door brengen. Ookal was het nog lang geen nacht, kon ze hier even de dag doorbrengen. Want leeuwen zijn zelf niet heel actief, vooral niet op het heetste moment op de dag. Haar ogen flitste langs allerlei stenen, overal waar ze keek zat geen schuilplaats. Dat was dan misschien het nare aan deze plek. Nergens kon ze zich verschuilen voor de zon en even lekker uitrusten. Teminste niet op deze plek, Ze zuchte nog eens en liet hierbij haar bek openhangen. Het was echt bloedverziekend heet, ze zag iets verderop iets van een klein maar wel half ingestort huisje. Ach wat kon haar het schelen? Er was daar vast wel schaduw, ze versnelde haar pas en sprong over de stenen die in de weg stonden. Nu was ze binnen in het huisje en liep ietsjes verder naar binnen. Daar aan het einde was een dichte plek, opgelucht liet ze weer een zucht ontsnappen en liep er naartoe. Ze liet zich vallen in de schaduw en voelde nu de kou die over haar vacht heersde. Wat was het toch heerlijk zo lekker luieren. Ze sloot haar ogen en dacht aan de weken hiervoor. Voordat ze Felidae betrad. Ze was uit haar troep getrapt omdat ze het alfajong had uitgedaagt en had aangevallen. Achja moest hij maar niet zo eigenwijs doen. Nu vond hij teminste zijn plaats in de groep helemaal onderaan. Want wie laat zich nou verslaan door een jonge leeuwin. Ze grinnikte en hoorde de woorden van de andere leeuwinnen nog. "Zag je hoe ze hem te grazen nam. Die durft van zijn levelang niemand meer aan te kijken!" Ze glimlachte tevrede. Dan mocht ze wel verstoten zijn maar iedereen had nog steeds bewondering voor haar. Ze opende haar ogen en keek even moeilijk. Ze was wel al haar vriendinnen kwijt maar ze maakte vast wel nieuwe. Ze legde haar kop weer neer en sloot haar ogen. Zolang deze plek niet van iemand anders was was het wel veilig toch? Als nog al was hij van iemand zou ze hem of haar wel laten weten dat ze hier nu ook sliep. April was niet iemand die met zich liet sollen of zomaar voor iets uit liet maken net als wat die ene jonge leeuw deed. Ze viel in een diepere slaap en ruste een beetje uit.

(ONLY ME AND COLE)

Wat versuft liep Cole weer te dwarrelen langs de ruïnes. Een plek waar hij vaak rond hing. Het was erg dood en rustig niet veel gezelschap kwam hier, iets waar Cole van hield. Hij had misschien wel eentroep maar nog geen medeleden, De troep was ook niet zo oud en alles kon nog gebeuren. Hij was tot nu toe ook nog waar één kleine leeuw tegen gekomen. Verder stikte het jammer genoeg wel van de tijgers. Die vieze stik katachtige, denkend dat ze heel wat zijn maar, als het er op aan komt zo wattig als wat. Licht zuchten Cole en sloot zijn ogen. Hij liep door maar vertrouwde op zijn gevoel. Kort daarna opende hij ze weer. Een lichte geur drong zijn neus binnen door de wind. Iets wat hij graag zag, een katachtigsoort zoals hij. Lichte begon hij zijn stap te versnellen en een grijs stond op zijn gezicht. Een kleine druppel bloed drong zijn mond binnen van zijn prooi die hij net verslonden had. Het karkas lag ergens achter hem. Het zou daar nu eenzaamliggen atans eenzaam de gieren zouden hem wel gezelschap houden. Die beesten stonden met smart te wachten tot dat Cole eg zou gaan zodat hun de restje konden hebben. Cole likten zijn bek af zo dat bijna al het bloed weg was. Op zijn poten zat ook nog wat maar, daar gaf Cole geen aandacht aan. De geur werd narmaten sterker me hulp van de wind. Het kwam uiteindelijk bij vage stenen uit die voor schutting zorgde. Cole had het warm en zijn bek hing lichtelijk open. Cole liep nog niet naar binnen. Het was niet dat hij bang was maar, je wist maar nooit wat er uit kwam zetten. Een kleine brul liet hij horen voordat hij zijn eerste stappen naar binnen zetten. Met een lichte grijs stapte hij naar binnen. Er was schaduw zat te vinden hier binnen maar geen leeuw of leeuwin was te zien. Cole liep verder en de geur was sterk het moest hier wel zijn. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en keek rustig rond en snoof diep. hij stopte met zijn stappen half in de schaduw half in het licht. Duister iets waar hij van hield . Al gouw liep hij verder waar hij dacht iets te zien. Een leeuwin lag hier te slapen. Cole grijnsde een kijken wat dit voor een klein katje is dacht hij. ''Wat doe je hier'' Zij hij met zijn zware kille stem. Zij houding was niet dreigend maar neutraal en iets dominant. rustig bleef hij naar de leeuwin kijken wachtent op een reactie.

In haar lichte slaap had ze haar oren naar achter laten staan. De spanning die ze voelde dat er iemand de grot benaderde. Ze had haar ogen geopend en een schim gezien, die het meest leek op een volwasse leeuw. Ze sloot haar ogen weer en gaapte luid. Daarna schrok ze wakker, nee he een volwasse leeuw. Ze ging overeind zitten en keek de leeuw fel aan. ''Wat doe je hier'' hoorde ze. Ze stond nu recht en keek hem aan. ,,Alsof jouw dat wat aan gaat, maar oke. Ik rust uit en schuil voor de zon." Zei ze maar want nu midden op de dag had ze geen zin in een conflict. Ze liet haar achterhand vallen en keek de leeuw hooghartig aan. Ze zuchte even en snoof de geur van de leeuw op. De eerste echte leeuwse(xD) geur die ze hier opnam. Voor de rest had ze alleen maar tijgers en panters geroken maar of ze daar wat aan had. Ze gaapte nog eens en keek de leeuw droog aan. ,,En wat doe jij hier?" Vroeg ze en nam haar dominante blik weer aan ze keek nog steeds op haar hoede maar voelde zich iets gerust gesteld. Ze hoorde geklapwiek van enkele vogels die over vlogen. Ze had er geen aandacht aan gegeven maar juist een aandachts puntje op het verse vlees dat hier rond hing. Waarschijnelijk had de leeuw net iets gevangen en opgegeten. Ze zuchte en ging wat ontspannender zitten. Ze onderzicht de leeuw en kon aan zijn houdign zien dat hij haar niet bedreigde of iets in die richting. Maar zelfs dan was ze niet echt onder de indruk. Ze keek hem strak aan, misschien wist hij wat over het gebied hier in Felidae?

(Inspilus)