In het betoverende water deed zich een weerspiegeling voor. Een schitterend kleurenspel tussen omgeving en maan. Zo deden de hoge bomen, die stilletjes bewogen door de wind, een sierlijk schouwspel voor op het wateroppervlak. Ze stonden rond het hele meer, wat geheel groen leek. Of toch niet? Nee. Onderin deden zich vele bloemen voort in verschillende kleuren. De papegaaienbekken, de gele lelie, orchideeën, hibiscus en lotus gaven verschillende kleuren die door de golven steeds versprongen. Dit in combinatie met de parelwitte maan aan de hemel, zag er perfect uit. Je zou bijna kunnen zeggen: 'Een perfecte avond'.
Enkele vogels vlogen op. Iets leek te bewegen tussen de bloemen. Het was een wat jongere kat die niet van plan was deze avond te verpesten. In tegendeel. Zo'n stille avond als deze, bracht haar terug naar haarzelf. Vooral in een nieuw gebied als deze, mocht dat ook wel even. Ze had lang gereisd en was toe aan wat rust. Haar elegante bouw verplaatste zich dan ook langzaam naar het meer waar ze naar haar eigen spiegelbeeld keek. Haar diep blauwe ogen hadden een groene gloed die werd weerkaatst met het maanlicht. Haar ronde oren bolde naar voren waarbij haar achterhand zich ter gronde bracht. In haar zithouding bleef ze geruisloos naar haarzelf kijken. Ondertussen nam ze alle nieuwe geluiden in haar op. Haar waren wezens die ze nooit eerder had gehoord. Zo klonken er meerdere vogels, krekels en andere insecten. Bij het scherpstellen van haar blik kon ze op een witte lotus, verder in het water, een vlinder zien zitten. In haar thuisland zal je zoiets nooit zijn tegen gekomen. Sanjay liet een kleine glimlach haar snoet sieren. Daarna boog ze naar voren voor een slok water. Haar tong zorgde voor kringen in het water die uitreikte tot uit het zicht. Sanjay volgde deze nauwkeurig, en telde. Elke slok bracht er één.
Waarneer haar dorst gestild was, ging ze liggen. Haar lichaam verdween tussen de planten en het hoge gras. Enkele roze orchideeën en passiebloemen vielen over haar rug. Het kietelde. Sanjay haar lach verdween. Met de puntjes van haar nagels bleef ze naar haar eigen spiegelbeeld kijken. Haar oren sloegen terug naar achteren, haar staart om haar achterhand en haar ogen sloten. Alles leek hier perfect. Alleen…was ze…alleen. Sanjay zuchtte zacht. Weer alleen.
Index 
