Here i am

Zijn Bruine ogen keken maar naar 1 richting, Zijn poten werden soepel op de grond gezet, terwijl hij Hard liep. Zijn manen werden naar achter gebracht door de wind. Toen hij stopte gaf hij een harde brul. Hij was eindelijk in Feldae. Hij keek rond zich en zag een hert die weg sprong omdat hij zo had gebrult. Een gemene grijns kwam boven, maar hij splitste zijn ogen. Hij zag een andere leeuw afkomen die zijn brul had gehoort. "Wat doe jij hier, Blaze?" Zei de leeuw. Blaze keek de leeuw lomp aan. "Zijn dat jou zaken? En van waar ken jij mij?" De leeuw lachte. "Denk jij mij te kunnen verslaan jochie?" Blaze keek de leeuw aan alsof hij een dom welpje was. "In welke zin heb ik dat gezegt? Ik zal het nog eens zeggen. Hoe ken je mijn naam?" De leeuw keek uitdagend naar Blaze, maar zei niks. Zonder redenen begon hij Blaze aan te vallen. Hij kreeg krab aan zijn gezicht. Blaze brulde hard en viel de leeuw aan. Blaze sprong naar voor en greep hem bij zijn keek. "Nee, Blaze!" Zei de leeuw bang,omdat hij bijna geen lucht meer kreeg. Ook zette de leeuw zijn nagels in Blaze vel. Waardoor blaze harder beet. "Daar had je eerder aan moeten denken." Zei hij rustig maar met woede in zijn stem. Hij beet de keel van de leeuw over en ging verder. Zijn snoet was omringt met Bloed, Hij ging liggen en hoorde voedstappen. Hij gromde even en keek op. Hij zei niks, hij wachte wel af wie het zou zijn.

Vanaf een afstandje had ze de twee leeuwen bekeken, de leeuw - die blijkbaar Blaze heetten - had de ander nu de keel gesnoerd en een klein grijnsje sierde haar mond nu hij gromde, blijkbaar was ze niet stil genoeg geweest of had hij haar geur geroken. Ze zat rustig tussen het lange, hoge gele gras in en deed geen moeite om naar de leeuw toe te komen of om van hem weg te lopen. Ze had hem hier nog nooit eerder gezien en dus gokte ze dat hij vrijwel nieuw was, ze kende enkele andere katten en er waren er hier nog niet zo veel dus was het makkelijk te erkennen wie er nieuw of 'oud' was. Haar geelgoude staart had ze om haar achterhand geslagen en de bruine pluim eraan lag nu op haar rechter voorvoet. Dat zijn snoet omringd met bloed was weerde haar niet af, in tegen deel, ze vond het wel aantrekkelijk. Tenminste een teken dat hij wat meer in z'n mars had dan sommige hier. Haar gedachten gingen uit naar de tijgers in Felidae, het was er zó veel, het was gewoon niet normaal meer. Dat dat vieze ras hier zomaar in overvloed kon zijn en bovendien dachten ze óok nog dat ze alles waren, maar nee als het er op aankwam dan rende ze als een haas voor je weg. Bij die gedachten schudde ze triest haar kop en de gedachte vervloog, haar aandacht kwam weer terug bij de leeuw die ongeveer zes meter van haar verwijdert was.

Blaze keek naar de leeuwin. En stapte er ongestoort naartoe. En bleef 2 meter van haar af. Even bestudeerde hij haar kort en zei toen. "Hey." Meer zei hij niet. Hij wou weten hoe de leeuwin zou reageren en hoe ze was. Ook hij keek naar de tijgers en bromde een beetje Geïriteerd naar ze. Daarna draaide hij zijn ogen. Tijgers waren soms zo vervelend als het op eten aankwam. Maar hij liet het nooit toe dat ze aan zijn eten kwamen, ze waren even allendig als hongerige hyena's. Bij die gedachten, keek hij terug naar de leeuwin. Ook zag hij dat zij hen ook niet moest. Blaze ging zitten en legde zijn staart gewoon naast hem. Hij was helemaal geen leeuw die stoefte wat hij allemaal mee had gemaakt, en hij kon perfect jagen zonder hulp van leeuwinnen. De meeste leeuwen sliepen uren aan een stuk en de leeuwinnen mochten alles doen voor hem. Zo kon hij ook worden, maar willen was iets anders. Even keek hij achter zich en zag hoe de andere leeuw werd opgegeten door de hyena's. Hij draaide zijn ogen en brulde even naar de hyena's voor hen angst aan te jagen. De hyena's keken op en liepen weg, Blaze sierde een klein glimlachje op zijn snoet, maar niet lang daarna kwamen de hyena's weer terug. Blaze liet hen nu maar doen. Zelf zou hij die leeuw toch niet opeten. Weer ging zijn blik naar de leeuwin.

De leeuw kwam op haar af en dus had hij wel degelijk interesse in haar, dat was mooi om te zien. Een klein grijnsje sierde haar gezicht en haar amberkleurige ogen gleden over hem heen, bestudeerde zijn lichaams contouren en zo schatte ze zijn kracht in. "Hallo.." Sprak ze zachtjes waarbij ze haar hoofd ietsjes schuin trok en een ietwat charmante ondertoon leidde de zin. Nu de woorden uit haar mond waren gekomen gleden haar ogen door naar de dode leeuw, de hyena's waren bezig met een kort gevecht over wie waar mocht eten, het was grappig om te zien en vooral om te weten dat als zij eraan kwam dat ze dan allemaal weg zouden duiken. Wat dat betreft was ze blij dat ze een leeuw was en geen vieze andere kat zoals bijvoorbeeld een tijger, god wat had ze een hekel aan die dieren. Dat was ook één van de redenen waarom ze haar familie neergehaald had, bij die gedachte liep haar grijns over in een wat gemenere grijns, ze had het goed aangepakt en was tevreden geweest met het resultaat. Ze was nog de enige overgeblevende van haar familie, haar ogen gleden weer terug naar de kater voor haar en ze zweeg. Bedacht een zin die ze eruit kon gooien, misschien wel om hem te jennen, misschien ook niet. Vandaag was het haar dag niet, haar opmerkingen waren anders dan anders en ze was prikkelbaar, nu ze pas goed nadacht kreeg ze een vermoeden dat ze misschien loops werd. Bij die gedachte gingen haar geelgouden oren naar achteren toe, loops zijn vond ze niet bepaald prettig.

Hij keek haar aan. Hij wist dat sommige leeuwinnen het niet echt op Leeuwen hadden. En zeker niet als ze krols waren. Hij keek haar aan. Hij knikte fier en elegant,toen ze 'hallo' zei. "Blaze. En jij bent?" Blaze keek nog eens rond hem en de geur van bloed door de andere leeuw kwam in zijn neusgaten. Hij kreeg er honger van. Ook rook hij een gazelle hij hief zijn hoofd hoog en zag ook een gazelle. "Excuzeer me even. Ik ben direct terug,Dame." Zei hij zacht. Hij liep even naar voren, zijn stappen waren fier. Toen hij dicht bij de gazelle was ging hij liggen, maar zijn spieren waren gespannen. Zijn staart bleef liggen, maar het pluisje aan het uiteinde ging heen en weer. Toen de gazelle onvermoede dichter naar de leeuw ging, Sprong Blaze naar de Gazelle. Spijtig had hij haar niet van de 1ste sprong. Hij liep de Gazelle achterna, Zijn manen gingen door de snelheid naar achteren. Toen hij dicht bij de achterpoten was van de gazelle, beet hij in de poot. De gazelle stuikelde en viel neer. Blaze beet de keel over en nam hem mee naar de leeuwin. "Honger? Eet maar als je wilt. Het zou een eer voor u moeten zijn. Ik deel normaal niet." Grijnsde hij, maar het was waar, Normaal deelde hij nooit met iemand anders. Hij begon zelf ook gulzig te eten. Hij zag de oren van de leeuwin naar achteren gaan, en snapte het al. Hij was geen leeuw die zomaar een leeuwin dekte. "Ow. Over mij moet je je niet druk maken, ik dek niet zomaar een leeuwin." Zei hij met zekerheid in zijn stem.

Zijn ultiem zwarte ogen hadden het tweetal op een afstandje gevolgt. De leeuw en leeuwin hadden hem steeds niet gezien, wat ronduit stom was met zijn witte gewaad en bos manen die eveneens ook wit waren. De albino leeuw lag op zijn gemak tussen het droge gras waar hij van zijn welverdiende rust aan het genieten was. Aiden was nieuw en was zojuist gearriveerd in Felidae. De prairie van het eerste gebied wat hij hier had ontdekt. Het was dan ook het gebied waarmee hij dit nieuwe land was binnengekomen en het beviel hem! Het was hier rustig, je werd niet van alle kanten aagevallen en wijfjes waren hier in overvloed. Niet dat dat hem interresseerde, had was alleen wel handig om je soort in tact te houden. Toch zou hij zich ook om die reden niet op een leeuwin stortte. Het tweetal verderop had blijkbaar een gesprek, bekende waren hem volgens hem niet, al deed de leeuw alsof hij haar al eeuwig kende. Een brede grijns verscheen op zijn witte smoel, al verdween deze wee snel. In een goede bui had hij geen zin, of teminste, deze hielt hij liever voor zichzelf. Kort keek Aiden op naar de zon die fel op hen neerscheen. De hete zonnestralen brande op zijn lichte vacht wat hem tamelijk irriteerde. Hij snoof om vervolgens zijn kop weer terug te keren naar de kater en poes. De leeuw had nu een gazella gepakt om die voor de leeuwin weer neer te leggen. Wat een verspilling. Waarom weg geven als je het zelf kon op eten. Met een diepe zucht stond hij op om daarna met duffe passen op het tweetal af te stappen. Zijn droge kop hief zich iets op en zijn oren sprongen naar voren. Met zijn dunne staart met aan het eind een dikke pluim sloeg hevig heen en weer om de vliegen op afstand te houden. Aangekomen bleef hij op enkele meters staan. Hij zuchtte opnieuw waarbij zijn blik naar de leeuwin gleed. Een start woord kon hij niet zo snel bedenken, terwijl hij daar eeuwig de tijd voor had gehad bij het liggen. Ach ja. ,,Eetsmakelijk", bracht hij droog, kijkend naar de gazella.

Een bespottelijke grijns bevond zich op haar gezicht, een ingehouden pleziertje. Haar woorden had ze zorgvuldig uitgekozen aangezien ze daar rustig de tijd voor had gehad, hij was toch even weg. De moeite om te kijken wat hij ging doen had ze niet genomen aangezien ze ergens rechts van haar een diepe zucht hoorde, voordat ze kon gaan kijken wat het was kwam de leeuw - die blijkbaar Blaze heette - terug met een niet al te groot gazelle. De grond en het dier waren bedolven onder rood bloed. Ze luisterde aandachtig naar wat hij te zeggen had en net nu ze antwoord wilde geven werden ze gestoord door een andere, witte leeuw. 'Eetsmakelijk.' waren zijn woorden geweest, nog steeds had ze haar naam niet gezegd en belangrijk om haar naam nu uit te spreken vond ze het niet dus liet ze dat voor wat het was. Een zoete geur drong haar neus binnen en het was zover, ze was krols geworden. Nét nu ze bij twee leeuwen in de buurt was. Ze was niet bang voor beiden, in tegen deel. Ze was een gedreven vechter en dus niet bang voor twee leeuwen, ze had haar eigen familie afgeslacht en deze twee konden er eventueel ook nog wel bij. "Nee dankje, geen trek." De toon waar ze mee sprak was kort af, niet expres naar hem toe gericht maar nu ze wist dat ze krols geworden was, was ze nou eenmaal kort af, snel geïrriteerd en chagrijnig. Dat had verder niets met de twee leeuwen te maken, al zouden ze dat wel zo kunnen opvatten. Blaze had gezegd dat hij niet zomaar een leeuwin zou bespringen maar de lichte twijfel bleef in haar gedachten spoken en van de andere leeuw die er bij was gekomen wist ze helemaal niets. Die gedachte schoof ze weg al waren beide leeuwen niet verkeerd, haar oren gingen verder naar achteren toe en vaak - als ze krols was - namen haar gedachten de vrije loop. Het was niet erg zolang ze het maar in zich hield, iedereen had wel eens vrije gedachten, niet? Ze zou heus niet de enige zijn, dat wist ze haast wel zeker. Haar amberkleurige ogen bleven hangen op de witte leeuw, hij was groot en gespierd en vast en zeker ouder dan haar. Ze peilde in dat Blaze de leeuw vast niet welkom heette, althans dat dacht ze. Rustig wachtte ze een reactie af, van de witte leeuw of van Blaze.

Hij hoorde een andere leeuw aankomen. Dat was dus de rare geur dat hij had opgemerkt. Hij zwiepte even kwaad met zijn staart. Maar ging dan weer zitten. Hij knikte naar de leeuw. "Best lekker ja. "Hij keek naar de leeuwin. En rook de krolsheid, maar deed hem niks. Hij keek de 2 aan. "Nieuw ofzo?" Vroeg hij aan de leeuw. Oppeens herinderde hij zich dat de leeuwin naast hem haar naam nog niet gezegt. Maar hij vroeg er niet nog eens naar, als ze haar naam niet wou zeggen was het haar keuze. Weer keek hij naar de leeuw."Blaze. Jij bent." Zei hij nep geïnterseert. Alleen hoorde je het niet aan hem dat hij geïnterseert was ja of neen. Blaze viel geen andere katers aan buiten als ze hem uitdaagde.
(Ik heb geen inspi.)

Aiden irriteerde zich er gelijk aan dat de leeuw op hem reageerde, mannetjes boeide hem namelijk niet. Die moesten hun bek houden, de wijfjes laten praten, en hem zelf laten luisteren. Daar zat de zin: 'praat jij er maar lekker door heen hoor jochi', niet in! Aiden wilde zijn bek openen om wat tegen het prachtdier voor zijn neus te zeggen, maar nee hoor, meneer had het nog niet begrepen, hij trok gewoon zijn muil weer open met een vraag. Of hij nieuw was ging hem geen bal aan, dat de gele leeuw nieuw was, wist hij zeker, deze kwam uit het land der idioten. Je vraagt toch niet of iemand nieuw is, dat interressert toch niet?! Wieber gewoon op, geeltje. En natuurlijk, vervolgens ging hij gewoon door met een volgende vraag, of hij zich wilde voorstellen. Noway! ,,Wie zegt dat jou dat überhaupt iets aangaat. Ik stel me huist wel voor hoor, als je gedult zou hebben", snoof Aiden met een afkeurende blik in zijn eigen die neergeslagen op de leeuw viel. ,,En of ik nieuw ben", een korte pauze ontstond bij het draaien van zijn ogen. ,,Dat zou jij helemaal niet boeiend vinden. Je hebt me nooit eerder gezien, ik jou ook niet", zijn klanken waren spottend en luid. ,,Dat is wat teld, daarom zijn we vooral elkaar nieuw. Vraag alsjeblieft iets nuttigs en gepast", Aiden had misschien een hele grote bek, manieren had hij wel. ,,En waarom vraag je het eigenlijk eerst aan mij en niet aan onze jongedame die in ons midden is, dames gaan voor, ooit van gehoord, blijkbaar niet!", snauwde hij hem toe waarbij hij ging zitten. Zijn staart zwiepte enkele keren heen en weer, gevolgd door het draaien van zijn kop. Hij had nu wel genoeg aandacht besteed aan deze nietsnut, nu was het tijd voor de leeuwin. ,,Vergeef 't me dat ik u niet eerst aansprak", bracht hij zeer vriendelijk met een warme stem en een zwoele ondertoon. ,,Zou ik uw naam mogen weten", vroeg hij vervolgens waarin de klanken nog warmer werden en Aiden zich vrijwel aantrekkelijk opstelde. Hij was zeker geen player, wel een vermaker, en hij wil vrouwtjes altijd van zijn beste kanten laten proeven.

Haar amberkleurige ogen gingen van de donkere leeuw - Blaze - naar de lichte leeuw, de geur van de gazelle irriteerde in haar neus. Ze kreeg er honger van maar ze zou straks zelf wel op jacht gaan, bovendien had ze het niet zo op gazelle. Blaze stelde vragen aan de leeuw, waarvan hij enkele ook aan haar had gesteld. De witte leeuw bleek net zoals haar de vragen niet echt gepast, natuurlijk wilde Akela zichzelf heus wel voorstellen maar de manier waarop het gevraagd werd vond ze een beetje onorigineel. Ze snapte dat het moeilijk was om het origineel te vragen, die gedachte vlogen uit haar kop toen de witte leeuw opnieuw zijn bek opende. Jongedame, noemde hij haar en bij het horen van die woorden gingen haar geelgouden oren naar voren toe, zijn richting uit, waar het geluid vandaan kwam. Een grijns werd rond haar lippen gevormd bij het horen van het woorde 'u' en gelijk opende ze haar bek. "Zeg geen u, gewoon je." Zei ze waarna er een kleine knipoog volgde, niet echt om indruk te maken maar vaak ging het automatisch bij haar. Het was een stom automatisme geworden waar ze maar niet van af kon. "Trouwens, Akela is de naam." Sprak ze met een kleine charmante ondertoon die in haar stem rond zweefde, haar amberkleurige ogen gleden weer terug naar Blaze, die uiteraard nu ook haar naam wist en ze wierp hem een glimlachje toe, net zoals ze bij de witte leeuw had gedaan. Nu ze zich bedacht dat hij zich nog niet eens had voorgesteld keerde ze zich weer tot hem. "En met wie hebben wij het genoegen?" Of ze nou voor zichzelf in de wij-vorm praatte of omdat Blaze erbij was kon je er niet uit halen, dat kon je alleen zelf bedenken. Beide leeuwen waren aantrekkelijk en opnieuw kwam er een zoete geur het driemansgezelschap in en bij het ruiken van de geur keek ze ietsjes weg, haar blik starend naar het niets. Zelf vond ze het een vervelende geur maar beide katers zouden het vast lekker vinden ruiken, ergens schaamde ze zich ervoor aangezien ze er niets aan kon doen en het zo de groep rond ging. Die schaamte liet ze echter niet merken en drukte ze weg, nu ze haar eigen geur zelf voor even niet meer rook keek ze weer naar de witte leeuw die zich vast nu voor ging stellen.