do you dare to come? i hope so 'cause i am so lonely!

Simonella liep gefrustreerd door de jungle. Ze had niemand meer. Haar hele familie uitgemoord! Ze gromde. Ze was zo alleen!! op haar weg hier heen en hier in de jungle had ze nog geen een andere panter of katachtige gezien. Het was verschrikkelijk zo in haar eentje. Ze wou graag wat om haar heen. Ze rende naar het beekje en ging daar liggen en hoopte dat er iemand kwam om met haar te kletsen...

Voorzichtig rendde Kagerô door het hoge gras van de jungle. Tot nu toe had hij nog maar twee katachtige tegengekomen, maar die waren ookal weer zo snel verdwenen. Rustig keek hij in het rond. Deze jungle deed hem maar een heel klein beetje aan thuis denken, maar er was veel anders hier dan daar. Kagerô liet een grom van verveling horen. Misschien dat hij zo hier iemand kon vinden? Hij keek in het rond, maar rook, zag, voelde, en hoorde niemand. Het begon te schemeren in de horizonlijn. Dit vond Kagerô erg mooi. Onoplettend voor gevaar staptte hij verder door het groene woud. Totdat hij plotseling een glimp van een andere katachtige opving. Kagerô rendde er gelijk op af. Onhandig viel hij over een omgevallen boomstronk. Recht met zijn muil/bek op de grond. Rap scharrelde hij weer terug recht, en wandeldde rustig naar de glimp. Toen hij tien meter van de katachtige verdwenen was stoptte hij." Hallo" Zei hij op een rustige en vriendelijk toon tegen hem/haar.

Simonella keek om toen ze achter haar iets hoorde en rook. Haar groen-gele ogen waren goed aangepast aan de schemer. Ze zag een jonge katachtige staan als ze het goed had een panter jong maar zeker, wist ze het niet. ´Hallo´ zei hij op een rustige en vriendelijk. Ze draafde een beetje dichter naar hem toe. ´hoi!´ zei ze vrolijk dat ze eindelijk een andere katachtige zag. ´mijn naam is Simonella´ zei ze met haar stem die niet zo fluweel was als haar vacht. Ze kon het jong nu goed bekijken het was een hij. Ze spinde heel zacht om er zeker van te zijn dat hij wist dat ze geen kwaad in de zin had.