Brul, naar Kaoru.

Magnetica ging steeds stapje voor stapje naar voren, Magneticsa verplaatste haar niet zo snel omdat ze gewoon aan het lopen was. Ze dacht even na over Kaoru, ze had hem pas ontmoet en was wel benieuwd of hij zijn troep al had, en daar wilde ze haarzelf wel misschien bij aansluiten. Ze tilde haar poten hoog op voor het moeras, je kon er zo doorheen zakken als je niet uit zou kijken. Ze zag een rots, die zo te zien op de harde aarde stond en uit het moeras en sprong ze in een beweging op de rots, waar ze even ging zitten en na ging denken. Zou Kaoru die nou al hebben? Dat dacht ze steeds, ze zuchtte en schudde haar kop even bij die vae gedachten. Waarom zou ze eigenlijk aan hem denken? Oke, hij was de enige tijger die ze kende, en ze waren allebei slecht. Ze grijnsde even en toen ze voelde dat ze hetzelfde weer zou gaan denken besloot de ze maar hem te brullen. Een krachtige harde maar toch zuivere brul kwam uit haar keel, iets wat maar enkelen tijgers zo konden doen als Magnetica. Magnetica wachtte rustig af, terwijl haar sterke gespierde lichaam op het rostblok rustte, wachtend op een reactie van misschien wel Kaoru.

[Inspiloosheid heerst hier. -.-]

De grote tijger stond stil wachtend op enkel teken.. Een zuivere brul weerklonk in zijn oren naar hem hij grijnsde iemand die in zijn troep wou vast. Hij vloog weg van zijn plek maar deet niet de grootste moeite, hij bracht zich soepel voort met grote passen zijn lichaam had al vele wezens het leven gekost. Nu had hij een troep met één lid binnenkort zouden er wel meer komen. En dit werdt waarschijnlijk zijn tweede lid, nog enkele passen dichterbij merkte hij op dat de geur al vaag bekend was. Waarschijnlijk één van de bergen. Nu merkte hij de modder pas op die aan de onderkant van zijn buik hingen en benen, hij rolde met zijn ogen. Het on hem niks schelen en echt wegzakken deet hij ook niet op deze snelheid. De geur begon al sterker te worden maar er rotte ook nog vele planten en andere dingen, door de dikke mist kon hij alleen de schim van de tijger zien op niet een hele verre afstand. Hij stopte op een meter afstand en er zat nog wat centimeter bij. "Riep je naar de troep?" Vroeg hij kill met zijn doodse stem, zijn kalme stem was gelukkig vermindert naar langere tijd in dit gebied. Affentoe hief hij zijn poten uit de modder anders zou hij vast komen te zitten en voor elke tijger was dat een probleem. Iedere keer zetten hij ze op een andere plaats neer anders zou het toch geen nut hebben, zijn troep begon al groter te worden. Niet veel maar er waren bijna twee als deze tijger erin zou mogen. Hij had geen zin in een test en nergens was dat vermelt, hij deet een karakter test door haar hier te zien zonder het te zeggen. Dan kon hij toch kijken wat ze zal doen en als het nodig was zou hij wel een test verzinnen het licht er aan waar ze naar vraagt.

[Inspiloosje ]

Magnetica ging staan op de rots toen ze het geluid hoorde, waarschijnlijk van Kaoru. Ze hadhem wel eens eerder ontmoet, maargoed toen hadden ze elkaar ook nieteens gezien, ze wist alleen zijn naam van dat nutteloze gesprek. Ze gromde even binnensmonds en grijnsde, want nu hij het toch niet kon zien boeide het haar niks. 'Nouja, heb je die dan?' vroeg ze kalm, maar wel emotieloos. Ze zei expres zijn naam niet in de zin, dan zou het te veel opvallen en het was juist leuk dat hij niet wist wie ze was, want eigenlijk kende ze elkaar al. En ze had eigenlijk even geen zin in een test, bah! Ze zuchtte even en ging recht staan, haar spieren waren nu goed te zien als hje haar kon zien en haar staart sloeg hard heen en weer. Rustig wachtte ze af wat Kaoru ging zeggen, misschien herkende hij haar wel, maar dan boeide het haar niks. Dus eigenlijk, dan had hij een troep, nietwaar? Mmm.. zou zijn wens misschien uit zijn gekomen of wat want hij klonk best wel.. anders nu.

[Erg inspiloos. -.-]

Hij staarde haar kill aan het was waarschijnlijk die tijger de geur had hij onthouden Magnetica, de naam zal hij niet uitspreken was absoluut niks voor hem. Hij had zijn dominante houding even geleden al opgestelt, je kon zijn massa spieren zien rollen onder zijn dunne laagje huid. "Sins kort" Mompelde hij uit terwijl zijn blik bij de tijgerin bleef, tot nu toe toonde ze geen respect maar hij wachte af.. "Wil je erin dan?" Sprak hij nogmaals kill, hij was leider van de troep en zou die naam ook met trots dragen. Maar eindelijk had hij er één, nee hij was niet dom om zitten wensen hij wou het gewoon punt uit. Er was maar één andere troep en dat was The Garena, het was een tijger troep vor neutrale. Zwakkelingen, hij had er niet veel over gehoord en ze hadden nog geen leden, zijn troep had niet veel maar het was een begin. Hun moesten maar kijken of ze meer tijgers zouden vinden. Gelukkig kende hij geen neutrale maar dat zal snel verandering brengen. HIj wachte nog af op reactie en intussen nam hij de tijger Magnetica van top tot teen op, ze was gespierd en groter dan de meeste tijgers, ze leek geschikt maar eerst kijken naar haar karakter, dat maakte meer uit van wie je was. Hij had eens een grote machtige tijger gezien die een zielig goedzakje bleek te zijn..

Magnetica grijnsde nog steeds, omdat hij het toch niet kon zien. Waarschijnlijk had hij haar al opgemerkt. Ze bromde even binnensmonds en wachtte af. 'Oke, ja ik denk het,' zei ze nogsteeds emotieloos, ze had iets geleerd van de vorige keer. Ze had gewoon emotioeloos moeten praten, en geen respect hebben met andere of zwakkelingen, nee, ze moest hard en sterk zijn en de andere waren onderdanig, misschien voor haar spieren, maar als het dat niet was was het wel voor haar grootte. Maar dat vondt ze juist leuk om te zien, als iemand bang voor haar was of ineens onderdanig was, haha, soms leek het wel of het vermaak was. Wat het voor Magnetica eigenlijk ook wel weer was dan.

[Ik kon niet lang typen want ik moet nu even weg.]

Hij luisterde blijkbaar dacht ze dat ze erin wou hij zal haar gedrag maar even bekijken. Ze toonde nogmaals geen respect en waarschuwend gromde hij naar haar, als ze in de troep wou moest ze leren respect te tonen aan de alfa en andere die een hogere rang dan haar hadden. Anders had ze het recht niet om in Eternal Darkness te komen, maar hij wachte af mischien dat ze nog respect zou tonen aan hem. Ja hij wou meer leden maar niet zomaar even snel iedereen aannemen en enkel echt slechte tijgers, die ook respect tonen aan de hogere rangen, mischien later zouden de andere leden ook respect aan haar moeten tonen enkel als ze een hogere rang zal krijgen. Als ze die zal krijgen en ze had een goed figuur voor een sterke rang als Fighter of Protector. En als ze echt slecht zou zijn en zich zou bewijzen mischien een Dark Girl maar daar hadden weinige kans op en je zal je dus absoluut moeten bewijzen maar respect blijven tonen. Je kon ook respect tonen aan de hogere rangen en slecht zijn want ze letten op beide zonder respect kan je meteen weggaan en met het slechte hetzelfde verhaal. Jammer dat er nog geen goedzakken in het gebied waren die zou hij even een beetje kunnen vermoorden of iets anders wat wel vermakelijk was. Nu moest hij zich bezig houden met het vergroten van zijn troep en later pas weer met het pesten van goedzakjes.

Ze knikte, en maakte een soort buiging voor hem, hij was nu eenmaal de Alfa en waarschijnlijk zal ze respect moeten tonen tegen hem. 'Duseuhh, moet ik nog iets doen, een test ofzo?' vroeg ze aan hem, ze was nogsteeds emotieloos en die uitdrukking stond dus ook op haar gezicht, maar eigenlijk was er niks van haar gezicht af te lezen als je goed keek. Ze zuchtte even, maar even later schudde ze haar kop en keek ze recht in de ogen van Kaoru, hij kon nogsteeds niks van haar gezicht aflezen, maar dat was trouwens ook de bedoeling. Ze sloeg hard met haar staart heen en weer en maakte met haar poot vijf krassen op de steen, afkomstig van haar scherpe klauwen die ze had en ze ging met haar tong langs haar vlijmscherpe tanden. Wat moest ze doen? Ze was alles bereid te doen, want met alles had ze meestal geen moeite en dat was prima. Magnetica durfde zelfs dingen te doen die niet iedereen zou kunnen doen, of alleen tijgers of tijgerinnen die heel dapper waren, sterk en krachtig dus ook. Ze bromde nog even zacht en haar kop schudde ze even zacht, terwijl ze haar daarna weer concentreerde op Kaoru en hem nogsteeds emotieloos aankeek, je kon niks zien zelfs de kleinste emotie was vervaagd en niet zichtbaar, voor ieder wezen. Voor elk wezen kon je beter zeggen nu.

[Al ietsjes langer maar niet heel lang. -.-]

Eindelijk de tijgerin sprak nogmaals, hij had weinig zin in een test dus mischien was de groepstraining beter. "We zullen zien wat je kan in de groepstraining"Zei hij kill tegen haar, waarschijnlijk zal de groepstraining in beide gebieden worden gehouden The Dead Passage en Thunder Mountains, eerst zouden ze nog moeten kijken of er een ander gebied te veroveren viel waarschijnlijk wel en dan geen goedzak gebied dan zou hij het niet doen. Voor nu waren dit de gebieden en hij was van plan vier te veroveren dus nog twee, daar zou hij een keer ongestoort alleen kunnen zijn met enkel zijn leden die ergens rondhingen. Hij zal het zien, deze tijger bleek geschikt te zijn "Je bent lid van Eternal Darkness" Sprak hij haar kill toe meer had hij er niet aan toe te voegen maar wachte nog op reactie voor hij zal vertrekken zijn werk zat er dan op bij deze tijgerin. Hij had niet verwacht dat er iemand zal komen die hij al vaag kende niet veel maar ze hadden elkaar wel een keer gezien rondt de bergen. Jammer genoeg waren die niet zo spannend met donder als Thunder Mountains, eens kijken wat ze zou kunnen.. Ze zal waarschijnlijk niet bang zijn voor beide gebieden en die leden zouden het niet verdienen in zijn troep te horen enkel tijgers zonder enkele angst zouden zijn gebied mogen betreden.

Magnetica knikte even, nogsteeds wel emotieloos maargoed. Ze had wel respect voor hem, dat moest nu eenmaal. Ze bromde nog even en keek hem aan. 'Bedankt,' zei ze rustig en de letters van het woorden leken heel moeilijk uit haar mond te komen, dit zei ze meestal nooit maar nu wist ze even niks anders tegen hem te zeggen en anders zou het een beetje onbeleefd zijn. Ze knikte nog even en sprong van de rots af, een halve meter voor Kaoru bleef ze stilstaan en snoof even, ze nam de geur van Kaoru nog beter in haarzelf op en haar staart sloeg hard heen en weer. Ze knikte even nog een keer en nam zijn figuur ook even in haarzelf op, die kende ze eigenlijk al maar voor de zekerheid deed ze het toch nog maar even voor het geval dat. 'Ennu, wanneer is die groepstraining? Dan zorg ik namelijk dat ik er ben, en tijd heb,' vroeg ze aan hem, ze vroeg het kalm maar een kille toon was er in te vinden en er was nogsteeds geen ene emotie van haar gezicht af te lezen, gelukkig niet want dat had ze al geleerd van de vorige keer en de keer dat ze hier in Felidae terecht was gekomen. Ze was dapper, en nergens bang voor, maar dan ook echt nergens bang voor en ze wachtte even af wat Kaoru zou gaan zeggen, ze zou nog gaan trainen voor de training, daar zou ze een goede indruk moeten maken voor de troep, want ze was sterk en snel, heel snel. Ze schudde haar kop even en keek Kaoru toen weer even vragend aan, dus? Wat zou hij gaan zeggen tegen haar, eigenlijk was ze best wel benieuwd naar wanneer dat was, maar ze zou er dan waarschijnlijk ook zeker zijn en ze wilde de rest vande troep wel eens ontmoeten, als hij die had dan.

Ze zij 'bedankt' hij ergerde zich er niet aan en luisterde wat ze nog meer te zeggen had wanneer de groepstraining was.. "Zodra we meer leden hebben er wordt dan naar je gebrult" Bracht hij kill uit wanneer wist hij niet er moesten eerst meer leden komen anders zou het niet gaan. Nu had hij Magnetica en Lithia, ze moesten wel actief zijn al wouden ze in de troep blijven. Die troep De Garena is een beetje inactieg volgens hem ze hebben geen leden en de alfa zie je ook nooit, meer mischien zal die naar een ander gaan dan naar zoon zwakkeling. Hij rolde met zijn ogen "Dan ben ik klaar hier" Sprak hij kill en draaide zich om en stapte rustig verder de duisternis in waardoor je uiteindelijk zijn schim niet meer kon zien door de dikke mist in het Moeras. Waarschijnlijk was er nog één tijger die erbij wou hij had de brul van verre al gehoort en begon zijn pas te versnellen en bewoog soepel. De geur van bloed hing om zijn lichaam en het droop van zijn buik en benen, het was niet zijn bloed maar dat van een andere kat. Het was een aardig gevecht geen zwakkeling dit keer.