Cissnei.

Het was donker, de nacht was aangebroken en de stilte was gevallen over de bergen heen. Het enige hoorbare geluid, was het geluid van de sombere regen die neerviel op de stenen en de omgeving glad maakte. Cissnei’s poten zette zich geruisloos voort over de koude kille plek. Ze had haar ogen gesloten, liep uit de duisternis en liet spijtig een diepe zucht horen. Ze moest het doen, het moest. Een bevel op leven en dood. De tijgerin zette alle pijn aan de zijkant, opende twee woedende ogen en ontblote haar tanden. Haar lippen tilde ze zo hoog op dat je haar tandvlees zag. Binnen een seconde trok de wolvin een sprint, rennend over de stenen voelde ze de kou met de regen langs haar lichaam. Het voelde als messen die telkens maar terug staken in haar huid. Een mist doemde op uit het niets, de duisternis maakte het zicht onduidelijk en Cissnei moest allen met haar zintuigen doen. Geen vogels, geen krekels, geen nachtdieren. Het was doodstil. Plots werd de stilte verbroken door een woest en luidruchtig gebrul. Er gebeurde meer, een smekend gegrom, woest geblaas en vervolgens een lange gil die door het gebied echode. Daar stond Cissnei, luisterend naar het afstervende geluid van haar moeder. Met haar ogen dicht gedrukt nam Cissnei dichterbij plaats. De regen had haar vacht nat gemaakt, en spoelde het verse bloed over de gehele grond uit waar ze in stond. Een zacht gesnik verstoorde de kille stilte weer. Boorde een gat in de duisternis, en liet een eenzaam en verschrikkelijk gevoel zien bij haar. Zoveel spijt raasde in haar. Cissnei had haar eigen moeder vermoord, haar moeder die er nu levenloos bij lag voor haar poten. Kapot bloedend. “Goed gedaan Cissnei,” Siste een stem al genietend uit. Een grote krachtige tijger kwam uit de schaduwen. Doorweekt door de regen. “Je hebt haar vermoord, je wat dat betekend,” Met zijn poot duwde hij tegen de kop van de dode tijgerin. Zijn tanden bloot grijzend. "Hier wil ik niet trots op zijn,” Snauwde Cissnei vol haar uit terwijl ze haar rood betraande ogen opende. “Je bent een leugenaar, een egoïstische zak,” Snauwde ze vloekend tegen hem waarna ze overeind kwam. Het bloed bleef aan haar poten kleven. “Je krijgt spijt,” Vervolgde ze. “Vlucht nu het nog kan, en haast je voordat ook jou lot zo eindigt. Dat zou zonde zijn van je vechtlust,” Spotte te tijger uit, en gebaarde dat ze weg moest gaan. Cissnei nam de kans, en zonder iets te zeggen rende ze weg. Hard en ver, terwijl ze haar laatste blik achteruit wierp. Meerde tijgers kwamen opdoemen, en brulde alsof het hun overwinning was. Machtig en trots. Spijtig rende Cissnei door.
Naam: Cissnei (Sissneij)
Soort:Tijger.
Geslach:Tijgerin.
Leeftijd: 3 Jaren.
Uiterlijk: Cissnei heeft een fel oranje vacht. Haar strepen zijn diepzwart, en haar ogen chocolade bruin. Ze is een middelmatig groot, en niet overtraind. Haar tanden zijn wit,scherp en razend snel. Pas dus op voor onvoorwachtte aanval.
Karakter: De meeste indruk die ze vaak bij andere achterlaat is dat ze een teruggetrokken tijgerin is. Alsof ze haar liever stil op de achtergrond houd. Iedereen die haar kent moet beter weten, want in werkelijkheid is ze een gevaarlijke tijgerin. Ze wacht het goede moment af, het moment dat jij op je zwakst bent. Dan valt ze in een klap aan, en is ze in staat om te moorden. Enkel als haar tegenstander het waard is. Cissnei maakt vaak sarcastische opmerkingen, en voelt haar niet snel bedreigt. Je moet je best doen om haar aandacht te krijgen.