Brul aan Kaoru!!

[Enkel Kaoru, Xith en Avani]

Uitdagend staptte Avani met een slome pas langs de wild stromende rivier. Sinds ze hier aangekomen was, heeft ze al veel meegemaakt. Ze wist dat hier enkele troepen in Felidae huisdden, voor zowel leeuwen panters als tijgers. Maar éentje trok vooral haar aandacht: Eternal Darkness. Het was een troep voor enkel slechte tijgers, en Avani vond dat ze dat toch wel in zich had. Vooral, ze was dapper, voor weinig of zelf niets bang, en ze had doorzettingsvermogen. Drie eigenschappen, waardoor ze vast wel zou kunnen geacepteerd worden. Avani had het éen en ander nog te doen, en begon dus bij de eerste stap. Brullen naar Xith. Een welp, die ze een tijdje geleden aangetroffen had; zonder ouders in het hoge noorden. Ze had eventjes voor hem gezorgd, waar ze best wel trots mee was. Ze had ook van hem ondervonden dat hij ook graag bij Eternal Darkness wildde, maar een welp van zijn leeftijd zou vast nog niet geacepteerd worden, maar misschien wel als éen van zijn ouders in de troep zat. Avani ging op een hoge rots staan, en brullde luidkeels richting de kant van de bergen, Xith zou vast daar wel zitten. Toen ze dat gedaan had, veranderde ze haar richting, en bruldde naar Kaoru richting het mensendorp, ze wist niet zeker of hij daar ergens zou zitten, maar de brul galmdde over heel Felidae, dus horen zou hij haar vast wel. Ondertussen voor de tijd wat te verdrijven, ging Avani op jacht door het donkere woud. Het was een succesvolle jacht, ze kwam terug met een kariboejong dat vast verdwaalt was, opzoek achter de kudde. Avani liktte het bloed van haar nagels en lippen af, en ging liggen op een rots, haar prooi nauw in de gaten houdent.

[srry flutpost]

Xith rende zo snel als hij kon, en zag in de verte de schim van Avani al steeds groter worden.
Ze had naar hem gebruld, maar hij had geen idee waarom. Hij hijgde een beetje en uiteindelijk was hij dichtbij genoeg om zijn tempo te verminderen. Hij stopte een meter voor Avani's neus, en plofde met zijn kont op de koude grond. Naast hem stroomde een wilde rivier, en hij zag het water tegen de rotsen aankletsen. Hij keek weer naar Avani, en hield zijn kop scheef. "Je wou me iets vertellen?" vroeg hij. Hij voelde zich altijd zo volwassen als hij dat vroeg, omdat er niets kinderlijks aan was. Hij maakte zich een beetje groot, hij had er een hekel aan om de kleinste te zijn. Maar de grootste zijn was ook weer niet leuk, gelukkig maar dat zijn pleegmoeder een aardig grote tijgerin was. Hij gaapte kort en boog toen zijn nek zodat hij met zijn tong bij zijn voorpoot kon. Daar zat een beetje zand op, dus likte hij het er snel af en nam weer een kaarsrechte houding aan. Waar zou Avani hem voor nodig hebben? Hij kon niet veel voor haar doen. Of zou het een verassing zijn... Een beetje ongeduldig kwispelde hij met zijn staart en keek Avani recht in haar ogen aan. Hij wou Avani niet boos maken, maar hij was nu echt veel te zenuwachtig om nog langer te wachten. Hij stond op, rende een rondje om zijn moeder heen en ging weer op zijn oude plek zitten, gewoon omdat hij niet veel beters te doen had. Daarna spitste hij zijn oren zodat hij het antwoord goed zou horen.

' Je wou me iets vertellen?' Avani keek haar pleegwelp met een klein, en geforceerd glimlachje aan." Ik weet niet of je het zelf wilt, maar ik heb daarnet ook gebruld naar Kaoru, de leider van éen van de slechte groepen, enkel voor tijgers die hier in Felidae huist, ik dacht, als je zelf in de troep wilt, tenminste als dat zo is, mag je van mij wel erin, enkel als er éen van je ouders er in zit, van zo'n kleine welp als jij, mag je erin. Moest ik er niet in willen, zou je nog eventjes moeten wachten totdat je wat ouder bent." Avani verteldde wel een heel verhaal, en hopelijk verstond Xith zich er ook aan. De welp was al een flink stuk gegroeid, met de laatste keer dat Avani hem zag tenminste. Avani keek naar boven, naar de volle maan, die een goed stuk van deze plaats verlichtte. Het water van de wild stromende rivier kletterdde tegen de stenen aan. Avani stond op, en ging een beetje gaan drinken van het frisse, maar vervuilde water van de rivier. Avani liktte haar lippen af, en ging terug op de steen gaan zitten. Avani keek Xith aan. Verveeld begon Avani een beetje met haar ogen te draaien. Het duurde nu toch wel al een tijdje, voor Kaoru hier was. Maar er was geen haast bij. Avani heftte haar linker voorpoot op, en begon aan haar schoonmaakbeurt.

[sorry alweer flutpost]