brul aan alfa van Eternal Darkness

Lithia liep wat rond. Haar maag zat vol van de prooi die ze had gevangen. Haar hoofd zat vol vragen over wat geruchten gingen rond over een troep, een troep die haar aanstond. Al wilde ze eerst niet graag in een nieuwe maar toch zij haar iets dat ze voor deze troep geschikt was. Ze zou het wel zien, als ze er getest voor moest worden zou ze het doen. Het maakte niet echt uit wat het leven van andere dingen zou haar toch niet veel schelen. Lithia's kop ging rond, zou ze het doen? Zou ze naar de troep alfa brullen? De vragen spookte al wat dagen in haar hoofd. Haar ogen gleden weer over het gebied. Hier en daar lagen wat rare stenen. Er waren ook wat die op elkaar stonden. Lithia's wenkbrauw schoot op. wat was dit nu weer? Ze liep wat verder richting de stenen. Net voor de ingang stopte ze. Haar kop ging naar rechts waar een steen lag die groter was dan de rest. Met een mooie sierlijke sprong belande ze op de steen. Er was genoeg plek voor twee dus als de alfa zou willen? Er was geen levend wezen in de buurt. Als ze zou brullen zou de alfa haar dan horen? Als de alfa dan aan zou komen kwam er zeker weer een reactie van je brulde of wat moet je of wie ben je? Al die domme standaard vragen. Iets waar Lithia gek van werd. Maar toch liet ze een lang zuivere brul luiden. Het eg-ode iets door het gebied. Haar stem was zuiver en erg vrouwelijk. Ze hoopte de goede uitstraling te hebben ze was immers slecht.

Zijn ogen waren gesloten maar zijn oren waren nog wijd open om elk klein geluid in de verte op te vangen. Een brul weerklonk in zijn oren naar hem bedoeld blijkbaar. Hij keek eerst nog even rondt en toen maakte hij een sprong en rende soepel over het zand en nam een grote stofwolk mee, zijn punt was bereikt en de tijgerin kwam al in zijn zicht. Hij stopte "Riep je om de troep?" Bracht hij kalm uit, waarschijnlijk wist ze zijn naam al maar hij haar naam niet dus zou hij die graag horen maar hield zijn mond gesloten. Op het eerste gezich viel weinig te merken aan de tijgerin, eerst eens kijken wat ze nog meer deet. Hij stelde zich dominant en trots op als altijd als er iemand was maar ook als hij alleen was. Dit zal waarschijnlijk zijn eerste lid worden als ze het goed zal doen, en de test zal doorstaan. Nou echt een test was het niet maar een test waar ze niets van af weet maar eentje om haar gedrag te testen zonder dat ze het wist. Een prima manier om het te testen anders zou ze zich waarschijnlijk anders gaan gedragen en dan had het geen nut. Hij bleef haar aankijken en bekeek haar van top tot teen, een goede bouw had ze maar had ze het karakter voor zijn troep? Neutraal slecht tijgertjes werden niet toegelaten helemaal niet. Maar ze zou wel respect moeten tonen daar letten hij dan ook op, en nee het was geen teken dat je zwak was maar hij was de alfa en je moest naar hem gehoorzamen maar geen zwak gedrag tonen. Vele deden dat en gingen heel zielig doen maar die verdiende het niet om in de troep te horen en je zal als verader worden beschouwt als je naar de goede of neutrale stapt, aangezien het niks voor niks Eternal Darkness heet. Hij schudde toch even de gedachte uit zijn hoofd hij moest letten op wat de tijgerin te vertellen had en wat ze nu zal doen..

Haar wachten werd beloond. Er kwam een tijger aan zetten, echt angstaanjagend was hij niet. Lithia had hem iets anders voor gesteld, was hij zeker de alfa? De tijger sprak iets uit wat niet echt leek op de gewone vragen die je meestal kreeg. "Riep je om de troep?" bracht hij met kalmte uit. Kalmte? hoort er niet iets van angst in te zitten. En duh riep ze om de troep ze gaat toch niet zomaar brullen. Ze zij dit niet hard op ze wilde niet gelijk zo over komen dat ze on respectvol was. Haar houding verandere dat ze wel degelijk respect voor hem had maar niet dat ze een of ander watje was. Ze was alles behalve. ''Ik riep inderdaad om je troep'' zij ze duidelijk. Ze had toch zeker om Eternal Darkness gebruld. Er zouden waarschijnlijk meer tijgers zijn atans dat hoopte ze wel wat rangen wat mede slechte iets waar ze graag mee in contact was. ''Lithia is de naam.'' In haar stem was onderdanig te horen maar wel een tikkeltje killig. Dat was iets wat een alfa moest weten een naam. Haar staart sierde iets achter haar en een kille wind speelde wat met haar vacht. ''Ik ben bereid voor je troep Eternal Darkness genaamd testen te ondergaan als dat nodig is voor bewijz dat ik geen goedzakje ben en ook niet een dom neutraal katje'' Bij de worden goedzakje en neutraal katje was afschuw te horen in haar stem. Het viel haar op dat ze wel erg veel praten. Zou dat slecht zijn of een goede indruk maken. Als ze niet in de troep kwam scheelde het ook niet echt veel. Het boeide haar nooit wat op af wijzigingen. Eens zien wat de alfa voor haar te zeggen had over haar gebabbel. Haar ogen stonden zelfverzekerd en kruiste de zijne.

Stil maar kill keek hij uit zijn ogen gericht op de tijger voor hem, hij was gespierd en groter dan de gemiddelde mannelijke tijger wat hem al helemaal groot maakte. Hij wacht rustig af op antwoord al begon zijn geduld op te raken. Hij knikte toen ze sprak, dus enig teken dat ze nog leefde was er nog. Lithia, zo heeft ze blijkbaar prima naam maar iets voor goedzakken al ging het om het innerlijk anders zou een goedzak slecht kunnen zijn door zijn naam. Hij nam haar goed in zich op en liep een rondje om haar en knikte goedkeurend "Ben je bereid alles te doorstaan" Sprak hij kill en streng uit tegen de tijgerin, eens kijken wat haar reactie hierop was waarschijnlijk was ze geschikt voor de troep maar nu kijken hoe ze zal reageren. Als er meer leden waren zou hij kunnen zien wat ze kon in een groeps training dat zal mischien wel handig zijn. Hij keek naar de ruïne achter haar er was weinig meer van over maar er waren altijd gangen die je kon onderzoeken, of gewoon zonder angst naar binen stappen en kijken wat er te beleven valt of als een domme kat wegrennen voor je leven als je een klein spinnen webje ziet. Eindelijk had hij zijn troep en hij was er trots op, niemand zal hem van zijn plaats krijgen en zal ten onder gaan. Soms kwam hij dom en goed over maar daar merk je enkele seconde later helemaal niks meer van en dat gebeurt zelden enkel net maar nu is hij totaal anders. Val slecht naar nog slechter kwam hij in het begin kalm en de duisternis begint meer toe te nemen iedere keer als hij iemand ontmoet.

Lithia volgde zover ze kon met haar ogen de tijger. Ze bewoog niet mee met hem maar bleef zitten. Ze was namelijk niet bang voor hem en of ze dat moest zijn? Nee nooit zou ze bang worden voor een ander. Zijn stem klonk streng en kill iets wat haar wel aan stond. Dus dit tijgertje had dus toch wel iets slechts in hem echte goedzakjes zouden zo niet tegen iemand praten. Hij sprak weer, hij leek het niet erg te vinden dat ze zo veel sprak. ''Ik ben tot alles bereid.'' In haar stem was veel zelfverzekerheid te horen.Ze was aardig benieuwd wat haar test zou zijn. Zou ze een mede tijger moeten doden zou ze iets moeten doden. Of was deze test anders? Ze zou het snel genoeg weten. Ze had zin om te vechten, misschien met haar medeleden van haar troep. Misschien kwam ze wel iets tegen dat tot meer uit lekte dan vriendschap. IWL dacht Lithia in haar zelf liefde bah.. Met tijgers van uit deze buurt? nee waarschijnlijk niet. Ze zuchtte zacht en geluid loos en wachten af wat hij te zeggen had.


{sorry inspiloosheid -.-'}

Hij keek haar kill aan en keek zoekend rondt de omgeving voor een test die andere was blijkbaar geen succes om iets te zien. Hij grijnsde toen ze sprak maar hield nog even zijn mond gesloten. Een domme tijger kwam naar ze toe en sprak iets over dat hij ook een test wou doen. Hij dacht even na dit keer geen gevecht "Ren op en neer van deze berg stenen, de eerste komt in de troep" Hij bedoelde de grootste berg met veel uitsteksels eens zien of ze hier voor slaagde, die andere tijger zal al niet doorgaan hij toonde ook geen respect voor hem. En stapte zomaar naar hem toe en begon dit te vragen hij zal die tijger later nog even zijn lesje leren. Hij wachten af tot beide vertrokken nu was hij benieuwd wat ze zal doen maar gaf geen tips alsof iemand zo dom is en dat nodig zal hebben. Maar ze was toch tot alles bereid? Dus zoiets zou ze makkelijk moeten kunnen die andere tijger leek toch geen spieren te hebben om alleen op de eerste helft te komen.

Ze had de andere tijger opgemerkt maar deed niets met zijn aanwezigheide. Het ging haar meer over de alfa en de kans in de troep te komen dat bij haar paste. ''Op en neer rennen? Hmm oke niet een test die ik had verwacht. Maar ik heb gezecht dat ik tot alles bereid ben en je moet doen wat een alfa van je verwacht.'' Zij ze rustig. Ze keek naar de berg stenen dat niet bar veel voorstelde. Ze rolde met haar ogen en rende er op af. Als dit alles is wat ik er voor moet doen is het een eitje. Een een test voor een slechte troep moest toch aan geven dat je echt heel slecht was? Ze had liever die kleine kat aan flarden gescheurd maar, dat zat er voorlopig nog niet in. Met haar nagels zorgde ze dat ze goed vast klemde aan de stenen. Echt haasten deed ze niet dat kleine scharminkel zou haar toch niet bij houden. Ze versnelde voor de lol iets zo kon ze laten zien dat ze dit een makkelijke test vond. Maar met respect voor de alfa. Zou ze er echt problemen mee gehad hebben had ze het niet gedaan. Met een sierlijke sprong was ze aan de top. De andere tijger was nog niet eens op de helft. Ze kon dus gemakkelijk extra langzaam doen met de daling. Rustig maakte ze haar weg weer terug. De uitsteeksels waren geen bedrijging voor haar. Ze ontweek ze gemakkelijk en gebruikte ze ook als hulp middel voor de weg terug. Die kleine kat moest uitkijken waar hij liep anders bezeerde hij zich nog. Een valse grijs verscheen op Lithia's gezicht. Ze wilde hem graag een handje helpen om erg snel beneden te zijn maar, of hij dat overleven zou? Toen ze haar pad kruisten met de andere tijger was het moeilijk haar zelf in te houden. Het beestje leek erg wankel en niet geschikt voor een slechte troep. Het zomaar op komen dagen en zeggen dat hij er ook bij wil was wel iets wat goedzakjes niet deden. Hij had lef voor zo'n schriep maar, was erg dom. Je moet een alfa met respect behandelen en je krijgt waarschijnlijk respect terug. Rustig kwamen haar poten weer op de grond. Ze zetten haar stappen gelijk voor naar de alfa. ''Ik heb de test door staan. En ben het eerst beneden. als er meer dingen zijn die ik moet doen kan het gezegt worden.'' Haar blik ging vals naar het angstige katje op de stenen. Die probeerde ondertussen weer naar beneden te komen omdat hij toch al verloren had. Lithia was niet trots op haar prestatie. Ze had zich beter kunnen laten zien als ze vechten mocht. Maar wat de alfa zegt moet gedaan worden. Een raar gevoel gaf het haar dat ze waarschijnlijk in een nieuwe troep zat. Ze wilde de alfa ook graag beter kennen dan wist ze waar ze aan toe was. Haar blik ging weer naar de alfa. Eens zien wat hij hier van vond.

Hij keek haar kalm en kill aan en schudde zijn hoofd toen ze weer beneden stond. "Geen duwen? Trekken? Naar beneden laten rollen? Iedereen kan toch een bergje op en neer rennen?" Het kwam kill en streng over "En jij scharminkel als je denkt dat je in deze troep komt val haar dan maar aan!" Snauwde hij naar hem, het was dan ook te horen dat dit de volgende test zal zijn, maar kon ze niet na denken iedereen kan zo makkelijk een bergje op en neer rennen hij had liever gekrijs erbij gehoort en dat soort pijnlijke dingen. "Kies maar, vechten of nog een keer de heuvel op en neer afrennen en elkaar afmaken?" Sprak hij kalm maar ernstig kill uit waardoor de meeste de rillingen over hun rug kregen, hij zuchte maar toen richte hij zijn doodse blik weer volkomen bij de twee dat scharminkel zou het toch niet halen in zijn troep niet eens een heuveltje op en neer kunnen rennen zelfs de ergste goedzak zou dat moeten kunnen. Hij stond stil alles was stil bij hem enkel zijn ogen keken doods vooruit naar de twee eens kijken wat ze zouden kiezen elkaar op de heuvel afmaken of hier, de heuvel was moeilijker en interesanter dus, en de tijgerin zou het makkelijk moeten kunnen toch? Die zal een goede kans hebben als ze het nu niet fout zal doen, je bent slecht en dan moet er toch ook wel wat actie in zitten of niet?

En dan gaat hij nu zeggen dat het mocht. Ze had die kat graag een handje geholpen naar het licht toe. Kiezen? Wat zou dat kleine ding kiezen? Of hij nou koos voor de heuvel of voor het vechten er zou hoe dan ook toch een eind aan hem komen. Lithia trok een wenkbrauw op. De alfa leek niet echt blij te zijn met hoe ze de opdracht uitvoerde. Ze had ook wel meer actie mogen ondernemen maar, je mag pas eigenlijk iemand doden of pijnigen als de alfa het zegt. En zou je dat wel doen overtreed je regels en oneer je de alfa. Voor haar was het makkelijk kiezen ze hadden toch al gelopen? ze wilde wel eens zien hoe dat ding het deed met vechten. Misschien kon ze dan wel indruk maken anders kwamen ze misschien bijde niet in de troep. Ze deed best veel moeite voor een troep zoveel had ze nog nooit gedaan. Al was ze in de andere troep gebooren dus hoefde het oook niet. ''En klein ding wat kies je? Er komt wat je ook kiest toch wel een eind aan je leven.'' Haar stem was vals tegen over hem en haar ogen glommen van kill heid. Ze keek de alfa aan maar veranderede haar blik gelijk rustig. Anders had ze straks ook nog een cagarijnige alfa achter zich aan. ''Ik ben voor het vechten misschien kan ik me dan zo bewijzen.'' Zij ze rustig met een emotieloose stem. Dat op en neer rennen stelde toch niets voor en met vechten kreeg je nog wat lol. Ze wachten wel op het antwoord het boeide haar eigenlijk ook niet wat hij koos zou hij de berg willen zou ze dit keer wel eens iets uit halen.

Hij keek naar de twee beide voor het vechten dus hé? "Als jullie beide voor het vechten kiezen laat ik jullie je gang gaan" Sprak hij kill en als teken dat ze gelijk konden beginnen, hij keek rustig uit zijn ogen en keek geamuseerd naar de twee wel eens leuk om een gevecht te bekijken was al een tijdje geleden. "Heb geen medelijden met elkaar en probeer elkaar te vermoorden" Sprak hij kill uit op een toon en blik waar de meeste van flauw zullen vallen jammer genoeg keek de andere tijger niet. Ze konden beginnen en mochten elkaar zeker vermoorden dat kon hem niks schelen al zal die zwakkeling zeker niet in de troep komen niet eens een heuveltje op kunnen klimmen wie kan dat nou niet? Toch snapte hij waarom ze hem niet wegduwde en alles aangezien hij er niks over gezegt had maar ze kon zelf toch ook wel een beetje nadenken? Maar ach hij wachten af op het gevecht zal ze denken of dom op hem afstormen? Hij koos voor het er tusen in een beetje denken en voor de rest de aanval erin zetten maar hij had nog nooit gefaald us het beviel hem maar al te goed. De tijgerin was mischien wel goed voor de troep als ze het gevecht zal overleven maar wie verliest van een tijger de niet eens een bergje kan oprennen dan ben je pas zwak maar zij kon hem makkelijk doden en al waarschijnlijk in de troep komen.

Ze knikte naar de alfa. Ze konden beginnen eindelijk iets leuks om te doen. Zo'n schriepie verslaan was zo gebeurt. Ze zag op de berg toen ze naar beneden liep dat hij iets hinkte met zijn linkerachterpoot. Een zwak punt dus. Licht ontblote ze haar tanden en liet een angstaanjagende grom horen. In haar ogen was dood en kill af te lezen. Dit zou zo'n katje meestal afschrikken voor het gevecht. Dat deed ze vroeger ook al als ze vechten moest.

Lithia maakte een schijnbeweging naar rechts maar sprong naar links. Natuurlijk viel het katje er voor zo als verwacht. Ze ontblote haar tanden en greep in zijn dij vast. Zonder los te laten zetten ze haar kracht naar achter waardoor ze een stukje huid mee nam. ''Oeps.!'' Zij ze sarcastisch. Dat ding mocht best wat doen of hij moest toch uit eindelijk levenmoe worden dan was het nog makkelijker hem te doden. Ze wilde eerst wel een beetje spelen met hem. Aangezien hij nu nog langzamer was kon ze hem langzaam laten lijden. De tijger wilde terug vechten en sprong op Lithia af. Ze ontweek en zetten haar tanden in zijn nek. Het was nu net weer als vroeger vechten om dood. Van af welp af aan bij haar der in gestampt. Ze proefde het zoute bloed in haar bek waardoor ze nog agressiever werd. Ze hield niet van het bloed van tijgers maar bloed was bloed toch. Elke tijger zou er een tikkie agressiever van worden. De tijger liet een pijnlijke kreet horen. Het deed knap pijn aan Lithia's oren. Ze beet harder en harden. Ze merkte snel dat er een stuk vlees van de tijger los begon te raken. Het kleine katje beet terug richting de poten van Lithia. Ze liet gelijk los toen ze wat tandjes haar huid voelde door boren. Het prikte iets maar, ze kon er goed tegen. De tijger voor haar bloedde aardig. Nag een paar wonden en hij was binnen een mum van tijd dood. Maar door bloed verlies en niet door haar. Snel een eindmaken dan maar. Ze letten niet meer op de alfa het ging haar om haar slachtoffer. De meeste alfa's zouden na het gevecht gaan zitten zeuren dat hun het beter kunnen en blabla. Zo hoopte dat dit niet zo'n ééntje was. Ze kon er slecht tegen. De tijger krabbelde terug op zijn poten. Hij maakte wat schijnbewegingen maar Lithia viel er niet echt voor. Het enigste wat hij met zijn tanden te pakken kreeg was een klein stukje huid maar, dat schoot zo weer los uit zijn bek. ''Kom op is dit alles een goedzakje kan nog beter. Je bent niet geschikt voor de troep van slechte tijgers. Dat zijn de tijgers die het sterkst zijn en niet de zwaken. Maar ik ga je niet sparen de alfa wil de dood er in hebben dus zal ik de opdracht uitvoeren.'' Ze rende snel een stukje om hem heen draaide om haar as en greep naar de eerste wond. Ze voelde haar tanden soepel in het vlees glijden. De tijger viel neer van de pijn en piepte luidkeels. Het zag er niet naar uit dat hij nog op zou staan. Rustig liep ze naar zijn kop toe. ''Je opgeven voor deze test was je laaste grote fout.'' Zij ze zacht in zijn oor. Ze greep naar zijn nek en zetten sterk haar tanden er in. Ze spande steeds harder haar kaken. En begon heving haar kop heen en weer te bewegen. Het zou niet lang duren dat ze iets van binnen hoorde kraken. Al had de tijger best een stevige nek. Het duurde een paar minuten en zelfs Lithia werd ongeduldig en zetten al haar kracht op haar kaken. De tijger stribbelde nog aardig tegen voor een zielig katje. Eindelijk hoorde ze een krak. Ze liet de kop vallen en zag hoe hij zijn laaste adem uit blies. Ze likte iets haar bek af van al het bloed. En keerde toen haar kop naar de alfa ''En ben ik geslaagd voor de test?'' Zij ze met iets heel iets vrolijkheid in haar stem. Ze wilde niet nu ineens door haar vraag als goedzakje behandeld worden maar, ze werd er aardig vrolijk van van het doden van mede tijgers. Rustig keek ze de alfa aan.

Hij richte zijn blik enkel op het gevecht en niet op de omgeving, ze vechte goed beter dan de meeste die hij gezien had en slim. Hij bleef kijken de tijger had al vele wonden en zal waarschijnlijk doodbloeden kon hem het wat schelen dan was ze toch geslaagdt. Hij keek haar aan toen ze klaar "Je bent geslaagd en officeel lid van Eternal Darkness" Sprak hij haar kill toe "Je zal nog geen rang hebben maar in de groepstraining zullen we wel zien welke rang bij je past" Sprak hij nogmaals tegen haar, hij had een machtige en kille uitsraling vele waren er bang voor maar ook vele vielen ervoor, en dat was altijd gebeurt in de andere gebieden hier zal het waarschijnlijk anders zijn met vele slimmere katten. Hij liep nog een rondje om haar ze was goed gespierd en de beet deet haar weinig "Je vecht goed" Sprak hij kill tegen haar, het kon beter maar ach daar moest je voor trainen. En beter dan dit vechten de meeste niet hij heeft slappere mannetjes gezien dan haar net als dat scharminkel op de grond. "Die lafaard verdiende het niet om te leven" Snauwde hij naar de tijger op de grond die inmiddels toch dood was, dat was dan ook de opdracht en geen miezerig opdrachtje als sommige geven even iemand in elkaar rammen. Mischien als je een lid gebruikt maar moorden is een vele malen betere test. Dan hou je je ook niet in met een onbekende..

[Inspiloos]